ในระหว่างที่พ่อๆกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่นั้น
แกร๊ก …
เสียงประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดเข้ามาตามด้วยร่างหนาของฟาโร มาเฟียหนุ่มรูปงามเรือนผมสีทองเดินถือดอกไม้ช่อโตเข้ามา ทุกคู่สายตาของพ่อๆหันไปมองยังชายหนุ่มนิ่งและแปลกใจอยู่ไม่น้อยว่าฟาโรรู้ได้ยังไงว่าปิ่นอยู่ที่นี่
“ มาทำไม ? ” สายลมเอ่ยถามฟาโรออกไป ด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกที่มันแฝงไว้ด้วยความไม่พอใจอยู่ในนั้น
“ ผมมาเยี่ยมน้องปิ่น ” ฟาโรเอ่ยตอบสายลมยิ้มๆ เขาไม่ทักทายใครเลยในห้องนั้น เพราะเป้าหมายเดียวของฟาโรคือปิ่น ร่างหนาสาวเท้าเดินเอาช่อดอกไม้ไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะหย่อนสะโพกลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงสำหรับคนเฝ้าไข้ที่สายลมยังไม่ได้ไปนั่งเลยสักครั้งตั้งแต่ปิ่นเข้ามานอนในห้องนี้
กระบอกตาคมเอาแต่จ้องมองไปยังฟาโรนิ่ง ความรู้สึกใหม่ๆเกิดขึ้นที่ใจของสายลมอีกครั้ง
“ ดูท่ามันจะเอาจริงวะ กูว่ามันน่าจะชอบน้องปิ่นจริงๆแต่มันรู้ได้ยังไงวะว่าน
