มาเฟียร้ายหวงรัก

น่ากลัว

สายลม ลูกชายคนที่ 2 ของมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่ต้องรับหน้าที่ทายาทมาเฟียต่อจากผู้เป็นพ่อเพราะพี่ชายอย่างพายุไม่ขอรับอะไรเลย ออกไปสร้างเนื้อสร้างตัวเปิดผับตั้งแต่อายุ 18 ปี มีเพียงสายลมและน้องสาวอีกคนที่ชื่อทอรุ้ง น้องสาวเพียงคนเดียวก็ได้แต่งงานแยกตัวออกไปมีครอบครัวที่น่ารักของตัวเองแล้ว

สายลมมาเฟียหนุ่มที่มีอายุน้อยที่สุดในวงการมาเฟีย หนุ่มหล่อ มาดขรึมที่ครองโสดมายาวนานจนปัจจุบันเขามีอายุ 26 ย่างเข้า 27 ปีแล้ว

~ ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ~

หนุ่มหล่อหน้านิ่งได้รับหน้าที่จากพี่ชายให้ดูแลหญิงสาวผู้ที่เคยแฝงตัวเข้ามาในบ้านพี่ชายของเขาเพื่อทำร้ายพี่สะใภ้และหลานแฝดที่รักของเขา

กระบอกตาคมน้องจ้องมองหญิงสาวรูปร่างบอบบาง ตัวเล็กๆที่กำลังจะเข้ามาช่วยงานในบ่อนวันแรกไม่วางตา ใจเอาแต่คิดเธอกล้าดียังไงถึงจะมาทำร้ายคนในครอบครัวของเขา แล้วพี่ชายเขาปล่อยให้เธอรอดมาได้ยังไง ร่างบางนั่งอ่านเอกสารต่างๆอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองอย่างตั้งใจ ตอนแรกเธอขอพายุทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยแต่รินลดาไม่อนุญาติให้เธอรีบตั้งใจเรียนให้จบแล้วมาทำงานทีเดียว เธอเลยได้เงินสนับสนุนจากพายุในการศึกษาเล่าเรียนจนจบปริญญาตรีมา พายุกับรินลดาก็เหมือนผู้ปกครองของเธอคนนึงและปิ่นก็กำลังยังวางแผนจะเรียนต่อปริญญาโทอีกด้วย

“ นายครับ เธอจะอยู่ที่นี่ได้เหรอครับ ” เฟยลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามสายลมออกไป

“ อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป ” ใบหน้าหล่อของผู้เป็นนายก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสาร พลางเอ่ยบอกลูกน้องออกไป เขาไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าเธอจะอยู่ได้หรือไม่ได้

ตกดึกของวันเดี๋ยวกันนั้น ร่างหนาของมาเฟียหนุ่มสาวเท้าเดินเข้ามาในผับหรูของพี่ชาย เขามักจะมาที่นี่แทบทุกวันตามประสาคนชอบดื่ม ภายในผับมีผีเสื้อราตรีมากมายต่างโยกย้ายส่ายสะโพกเพลิดเพลินอยู่กับเสียงเพลง สองขาแกร่งสาวเท้าเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปหมายจะขึ้นไปบนชั้น 2 ของผับ

กรี๊ด !!

ตุบ !

อ๊ะ !

“ ขอโทษครับ คุณเจ็บตรงไหนรึป่าว ” ร่างบางของหญิงสาวโดนชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาชนอย่างแรง จนเธอเซไปชนเข้ากับอกแกร่งของสายลม

“ ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษนะคะ ” หญิงสาวหันไปบอกชายหนุ่มพร้อมเอ่ยขอโทษร่างหนาอีกคนที่เธอชนเขาเข้าเต็มแรง โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่เธอเซไปชนนั่นคือ สายลม ก่อนที่กลิ่นน้ำหอมแสนคุ้นเคยจะลอยเข้าจมูกเรียวของปิ่น

ใบหน้านวลสวยเงยขึ้นไปมองยังชายร่างสูงที่ยืนสองมือล้วงกระเป๋าอยู่ กระบอกตาสวยต้องเบิกกว้างขึ้นทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อเหลากับดวงตาสีเทาแสนคุ้นเคย ร่างบางรีบสาวเท้าถอยห่างจากสายลมทันที

“ ขะ คุณลม หนูขอโทษค่ะ ” ปิ่นเลิกลักขึ้นทันทีที่เห็นคนตรงหน้าคือสายลม เธอกลัวมากกับสายตาคู่นั้นของเขา สายลมได้แต่จ้องมองคนตรงหน้านิ่งๆก่อนจะสาวเท้าเดินผ่านเธอขึ้นไปบนห้อง VIP ชั้น 2 ของผับ ปิ่นที่ยืนก้มหน้างุดอยู่รับรู้ได้ถึงรังสีความเย็นชาที่แผ่กระจายออกมาจากร่างหนาของสายลม

“ มาแล้วเหรอว่ะ ! ช้านะมึง งานเยอะเหรอวะ ” เมฆเอ่ยถามสายลมขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเดินหน้านิ่งเข้ามา

“ นิดหน่อยครับ ใครจะว่างเหมือนท่านอธิการละครับ ” สายลมเอ่ยแซวเมฆยิ้มๆออกไป เขาจะยิ้มได้ และพูดเก่งขึ้นเมื่ออยู่กับกลุ่มพี่ๆของเขา

“ ปิ่นก็เพิ่งกลับไป กูฝากมึงสอนงานให้ด้วยดีกว่าให้ไปทำงานที่อื่น ” พายุเอ่ยบอกน้องชายออกไป ปิ่นขอไปหางานทำเขาเลยบอกว่าให้ไปทำงานที่บ่อนกับสายลมแทน เพราะสายลมมีเพียงเฟยที่เป็นผู้ช่วยการได้เลขาสักคนมันก็คงช่วยแบ่งเบาภาระน้องชายของเขาได้ อีกอย่างปิ่นก็จะปลอดภัยถ้าไปอยู่กับสายลม ปิ่นมาทีนี่ก็เพราะจะมาบอกพายุว่าเธอไปทำงานที่บ่อนแล้ววันนี้วันแรก พายุเป็นทั้งคนที่ให้ที่อยู่อาศัย ให้การศึกษา ให้อนาคตและโอกาสให้เธอได้แก้ตัวในสิ่งที่เคยทำผิดพลาดไป

แม้ปิ่นจะเคยเข้ามาในบ้านเขาเพื่อทำร้ายเมียและลูกแต่เขาก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเธอเลย เธอยังเด็กและโดนหญิงสาวอีกคนที่เธอเคารพเหมือนพี่หลอกและสำหรับพายุปิ่นคือหญิงสาวที่น่าสงสารคนนึง อีกทั้งเธอยังได้บริจาคเลือดให้กับเมียเขาถ้าวันนั้นไม่ได้ปิ่นเมียเขาก็คงจากลูกจากเขาไปแล้ว

“ งานง่ายๆก็ไม่เห็นต้องสอน ” สายลมเอ่ยบอกพี่ชายออกไป ดวงตาสีเทาคู่นั้นฉายแววความเย็นชา ออกมาจนพี่ๆที่นั่งกันอยู่รู้สึกได้

“ มึงโกรธน้องปิ่นเรื่องนั้นเหรอวะ ” เมฆที่นั่งอยู่เอ่ยถามสายลมออกไป ทุกคนรู้ดีว่าสายลมไม่พอใจปิ่นในเรื่องที่ผ่านมา

“ ป่าวครับ แค่ไม่ชอบคนโง่ ” เธอโง่ โง่ที่ไม่รู้อะไรเลยแล้วตัดสินทุกอย่างเอาเอง การตายของแม่เธอเป็นฝีมือบ่อนผิดกฎหมายอีกบ่อน ซึ่งปิ่นในตอนแรกเข้าใจว่าพ่อของพายุคือคนฆ่าแม่ของเธอ เธอได้มารู้ความจริงทั้งหมดเพราะพายุเป็นคนเปิดกล้องวงจรปิดในคืนเกิดเหตุให้ปิ่นได้ดู นั่นทำให้เธอรู้สึกผิดกับพายุและรินลดามากๆ

“ น้องเขาไม่รู้เท่ากับไม่ผิดป่าววะ มึงจะคิดอะไรเยอะ กูถามจริงวันนี้มึงคุยกับเขาสักคำยัง“เมฆเอ่ยถามขึ้นเพราะดูทรงแล้วสายลมไม่น่าจะคุยกับปิ่น

” ไม่ครับ ไม่มีอะไรต้องคุย “ สายลมเอ่ยตอบเมฆออกไป มือหนากระดกน้ำสีอำพันเข้าปากไป เขาไม่ได้แยแสกับพูดของตัวเองคิดยังไงก็ตอบออกไปแบบนั้น จนพี่ๆที่นั่งกันอยู่รวมถึงพายุนึกเป็นห่วงปิ่นขึ้นมา

~ อีกด้าน ~

ร่างบางของปิ่นเดินออกจากผับมา ยืนรอรถประจำทางอยู่หน้าผับ ในใจเอาแต่นึกไปถึงสายตาดุๆของสายลมที่มองเธอราวกับจะฉีกเนื้อเธอออกเป็นชิ้นๆ

“ จะอยู่กับเขาได้ไหมวะ คนอะไรเย็นชาสิ้นดีว่าคุณพายุน่ากลัวแล้วน้องเขาน่ากลัวกว่า โอ้ย ! ยัยปิ่นแกจะได้ไปนอนคุยกับรากมะม่วงไหมเนี่ย ”

ปิ่นพึมพำอยู่กับตัวเองคนเดียว มือเรียวสองข้างลูบแขนตัวเองป้อยๆ เธอไม่เคยเห็นความโหดร้ายของสายลม แต่จากวันนี้ที่เธอไปทำงานในบ่อนวันแรกแม่บ้านในบ่อนเล่าให้เธอฟังถึงเรื่องความโหดร้ายของสายลมให้ปิ่นฟัง ทุกคนรู้ดีว่า ภายใต้ความนิ่งเงียบของสายลมมันซ่อนอะไรเอาไว้มากมาย

ไม่นานรถประจำทางก็เข้ามาจอดยังป้ายร่างบางสลัดความคิดนั้นทิ้งก่อนจะวิ่งขึ้นรถไป เฟยที่แอบเดินตามปิ่นมาเงียบๆได้ยินทุกอย่างที่ปิ่นพูด พลางยกยิ้มมุมปากเขาได้รับหน้าที่จากสายลมให้จับตาดูความเคลื่อนไหวของปิ่นไว้ สายลมไม่ไว้ใจปิ่นเหมือนที่พายุกับรินลดาไว้ใจนั่นเอง หากหญิงสาวยังกล้าคิดจะมาลูบคมเขาเหมือนที่ทำกับพี่ขายเขานี่แหละจะจัดการเธอเอง

^^