~ ช่วงสายของวัน ~
พ่อๆแม่ๆที่ตื่นกันแต่เช้าตรู่เพื่อสูดอากาศบนเกาะแสนเงียบเชียบแห่งนี้ ทุกคนได้แต่นั่งมองหน้ากันอย่างนึกสงสัยว่าทำไมทั้ง 2 ยังไม่ออกจากห้องมาอีกทั้งที่สายลมไม่ใช่คนตื่นสายเลย ไม่นาน…
แกร๊ก…
เสียงประตูห้องนอนของปิ่นถูกเปิดออกตามมาด้วยร่างหนาของมาเฟียหนุ่มสาวเท้าเร็วๆเดินออกมาจากห้อง สายลมกวาดสายตาไปทั่วทั้งบ้านเพื่อหา ‘ ยา ’
“ ทำไมตื่นสายขนาดนี้ปกติ มึงไม่ใช่คนตื่นสาย แล้วนี่หาอะไรวะ ? ” พายุเอ่ยถามน้องชายออกไปเมื่อเห็นน้องเอาแต่หาอะไรสักอย่างอยู่
“ หายาครับ ” ริมฝีปากหยักเอ่ยตอบพี่ชายก่อนที่สายตาจะเห็นเข้ากับถุงยาแสนคุ้นเคยที่เขาเป็นคนรับมันมาเองในวันที่คนตัวเล็กนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล
สองขาแกร่งสาวเท้าเดินไปหยิบถุงยาที่วางอยู่ที่ชั้นวางของภายในมียาคลายเครียดยานอนหลับยาลดไข้และยาอื่นๆที่ปิ่นเก็บใส่ถุงก่อนจะมาที่นี่ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง…
สายลมที่นอ
