แม่ๆช่วยกันล้างจานเก็บถ้วยเก็บชามจนสะอาด พ่อๆต่างสลับสับเปลี่ยนกันไปอาบน้ำ ด้านปิ่นก็เดินออกมานั่งสูดอากาศที่ศาลาไม้ไผ่หน้าบ้านโดยมีสายลมเดินตามมานั่งลงข้างๆเงียบๆ เฟยกับลูกน้องอีกหลายที่เห็นนายกับว่าที่นายหญิงเดินออกมาทุกคนต่างทยอยเดินกันออกไปจากตรงนั้นเพื่อให้ทั้งสองได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง
“ มาอยู่ที่นี่เหนื่อยไหมครับ ” สายลมเอ่ยทำลายความเงียบออกไป คนตัวเล็กก็เอาแต่เงียบไม่เอ่ยไม่ตอบอะไรออกมา มือหนาดึงร่างบางมาซบลงบนอกแกร่งของตัวเอง
“ พูดกับพี่ให้พี่ได้ชื่นใจหน่อยนะครับ พี่ขอมากไปไหม ” สายลมเอ่ยถามอีกคนออกไป ถ้าเธอจะตอบว่า ’ มากไป ‘ เขาก็ยอมรับเพราะเขาอยากได้ยินเสียงหวานๆนั้นมากเหลือเกิน เสียงพูดคุยที่ไม่มีเสียงสะอื้นปนอยู่ เสียงพูดคุยที่มีแต่เสียงหัวเราะกับรอยยิ้ม เขาอยากเห็นมันแค่นั้นจริงๆ มือหนาลูบไปที่เรือนผมสวยอย่างรักใคร่ เขาอยากทำมากกว่าการกอด อยากจูบ อยากหอมให้หายคิดถึง
