สายลมที่เห็นอีกคนนั่งเขินอายจนแก้มแดงลามไปถึงลำคอระหงก็นึกเอ็นดูขึ้นมา แขนแกร่งดึงคนตัวเล็กเข้ามาสวมกอดอีกครั้ง
“โกรธพี่ไหมครับ พี่แค่คิดถึงนะ“ มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามออกไป ริมฝีปากหยักเอาแต่ยกยิ้มชอบใจ แม้จะเสียดายมากที่ไม่ได้ไปต่อแต่ใจแกร่งหมายมั่นปั้นมือเป็นอย่างมากว่า ครั้งหน้าเธอไม่รอดเงื้อมมือของเขาไปได้แน่
พรึบ!
“หนูไปอาบน้ำนอนนะคะ” ร่างบางที่ทนต่อความเขินอายไม่ไหวผละออกจากอกอุ่นๆสองขาเรียวยืนขึ้นเต็มความสูงเอ่ยบอกคนพี่ออกไปแล้วสาวเท้าเร็วเดินเข้าบ้านไปทันที
“หึ !..” สายลมได้แต่หัวเราะเบาๆในลำคอเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้าบ้านไป
“แฮ๊ก..แฮ๊ก ! นายครับ ผมจะมีนายหญิงแล้วใช่ไหมครับ” เฟยที่นั่งอยู่ไกลๆเห็นปิ่นเดินเข้าบ้านไปก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบมาถามผู้เป็นนาย
“ได้ไหมถ้าเป็นน้องปิ่น” สายลมหันไปถามเฟยยิ้มๆ
“ได้สิครับ! ผมชอบ”
ขวับ!
“ชอบลูกปืน?” กระบอกตาคมหันขวับไปมองยังเฟยอย่างเอาเรื่องเ
