สะดุดรัก...คู่หมั้นกำมะลอ

“อันนา คุณเบญญาเธอเรียกไปพบที่ห้อง” พลอยไพลินพนักงานรุ่นพี่ในแผนกบัญชีของอันนารีบแจ้งเธอหลังจากที่ได้รับคำสั่งมาจากเลขาของเบญญา “ญา...เอ่อ คุณญาเนี่ยนะคะเรียกอัน” อันนารู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ที่เจ้านายที่เคยเป็นอดีตเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียนมัธยมของเธอเรียกพบเธอ เพราะปกติแล้วแม้แต่หน้าเธอเบญญายังไม่อยากมองเลย “ใช่จ๊ะ รีบไปเถอะอย่าให้คุณญารอนาน เพราะถ้าเธอรอนานอันก็รู้ใช่มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้น” พลอยไพลินรีบเตือนถึงพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ของเบญญา เพราะพนักงานที่นี่ต่างรู้ดีว่าเบญญานั้นเอาแต่ใจตนเองแค่ไหน และที่สำคัญเธอก็ทำงานไม่เป็นโล้เป็นพาย ที่เธอต้องเขามาทำงานที่บริษัทอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะว่าเธอนั้นถูกบังคับจากบิดามารดา ดังนั้นการเลี่ยงการมีปัญหากับเบญญาจึงเป็นเรื่องที่ทุกคนต่างรู้กันเป็นอย่างดี “อันจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะค่ะ แค่คิดว่าคุณญาจะเหวี่ยงแค่ไหนที่อันไปช้า แค่นี้อันก็เสียวจี๊ดจนขึ้นหัวแล้วค่ะ” อันนากล่าวพร้อมกับกลั้วหัวเราะ ก่อนที่เธอจะรีบเดินไปที่ห้องทำงานของเบญญาด้วยความสงสัย เพราะงานของเธอและเบญญาแทบจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยด้วยซ้ำ แต่อยู่ดีๆ เบญญามาเรียกพบเธอนั่นมันน่าแปลกใจเหลือเกิน ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เจ้าของห้องยกยิ้มด้วยความพึงพอใจ “เข้ามา!!” เสียงแหลมทรงอำนาจของเบญญาเอ่ยออกไป ทำให้ร่างบางของอันนาก้าวเข้าไปในห้องทันที “คุณญามีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ” อันนาเอ่ยออกมาด้วยความเจียมตัว แม้จะเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาก่อน แต่ด้วยฐานะทางสังคมของเบญญาทำให้เธอไม่กล้าตีตัวเสมอ “เรียกฉันเหมือนเดิมก็ได้อัน” เบญญาแสร้งแสดงความเป็นกันเอง ทั้งที่แท้จริงแล้วเธอเป็นคนเย่อหยิ่งอย่างมาก “ไม่ดีกว่าค่ะคุณญา เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดี” อันนากล่าวด้วยความถ่อมตน เธอไม่อยากตีตัวเสมอเหมือนเจ้านาย ซึ่งเธอเชื่อว่าเบญญาเองก็คงไม่ต้องการให้เธอทำเช่นนั้น แต่ที่เบญญาทำท่าทางมีไมตรีกับเธอขนาดนี้ มันต้องมีอะไรแน่นอน