สะดุดรัก...คู่หมั้นกำมะลอ

ถ้าไม่ต้องการก็จะไป...1

“ฉันบอกให้ออกไปไง” น้ำเสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดจนทำให้หญิงสาวรู้สึกตกใจ เธอไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขา แต่หญิงสาวจะไม่ยอมทำตามที่เขาต้องการอย่างแน่นอน

“พ่อเลี้ยงเป็นอะไร บอกฉันได้นะ” หญิงสาวถามกลับด้วยความเป็นห่วง เธอไม่ได้ถือสากับอารมณ์ของเขาแม้แต่น้อย

“ไม่มีอะไรหรอก ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้” ชายหนุ่มยังไม่ยอมพูดจาดีๆ กับหญิงสาว นาทีนี้เขากำลังต้องการที่จะอยู่คนเดียว

“ไม่ค่ะ พ่อเลี้ยงอยู่คนเดียวไม่ได้ เดี๋ยวก็เดินเหยียบเศษแก้วหรอก เดี๋ยวฉันเก็บเสร็จแล้วฉันจะออกไปเอง” ในขณะที่ปากก็โต้ตอบกับพ่อเลี้ยงหนุ่ม มือของหญิงสาวก็รีบเก็บเศษแก้วเป็นระวิง เธอก็หวั่นใจเหมือนกันว่าเธอจะต้านทานพายุอารมณ์ของพ่อเลี้ยงหนุ่มไม่ไหว แต่อย่างไรเสียหญิงสาวก็ไม่สามารถปล่อยเขาไว้ตามลำพังได้

“เธอนี่มันดื้อด้านจริงๆ เลยนะ ถ้าเธอยังอยู่ในห้องนี้ ฉันจะไม่รับรองความปลอดภัยของเธอ” ธนนท์กล่าวเสียงจริงจัง เขาต้องการที่จะขู่หญิงสาว สภาพจิตของเขาตอนนี้มันแย่เหลือเกิน เขาไม่อยากให้ใครมาสงสารเขา แต่เขาไล่หญิงสาวเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมไป เขาเลยต้องขู่เธอ

“พ่อเลี้ยงจะทำอะไรฉันได้คะ” หญิงสาวกล่าวด้วยความท้าทาย ในขณะที่มือก็เก็บแก้วชิ้นสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว

“ก็ทำแบบนี้ไง” ธนนท์ใช้สัญชาตญาณของเขาตามเสียงของเธอไป ก่อนที่เขาจะจับที่ไหล่สองข้างของหญิงสาวไว้

อันนาตกใจเป็นอย่างมาก เธอรีบวางเศษแก้วลงที่ถังขยะข้างเตียงของเขา ก่อนที่จะหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม

“อย่ามาล้อเล่นค่ะพ่อเลี้ยง ฉันเก็บเศษแก้วเสร็จแล้วกำลังจะออกไป” อันนารีบหาทางเอาตัวรอดทันที เธอเริ่มไม่ไว้ใจพฤติกรรมของพ่อเลี้ยงหนุ่ม

“จะไปไหนล่ะคนเก่ง เมื่อกี้ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไป คราวนี้ทำไมจะออกไปง่ายๆ ล่ะ” ธนนท์กล่าวด้วยน้ำเสียงเข้ม เขาจดจ้องไปที่ใบหน้างามแม้ว่าจะมองไม่เห็นก็ตาม แต่ทำไมแววตาที่มองมาที่หญิงสาวทำให้ใบหน้าของเธอรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมา

“เลิกล้อเล่นได้แล้วล่ะค่ะพ่อเลี้ยง เดี๋ยวฉันจะกลับห้องแล้ว” อันนารีบแกะมือของเขาออกจากการเกาะกุม แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยเธอ

“เวลาที่ฉันให้เธอออกไป เธอไม่ยอมออกไป ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะให้เธออยู่ที่นี่กับฉัน” ธนนท์เอ่ยเสียงจริงจัง เขาอยากจะแกล้งหญิงสาว แต่เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอมันทำให้เลือดในกายของชายหนุ่มแล่นพล่าน