“ไม่เอาล่ะครับ ลูกผมผมก็คิดถึงแย่น่ะสิ ห่างไปตั้งหลายวัน” ผู้เป็นบุตรชายเอ่ยออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ ในเมื่อมารดาไม่ยอมรับ เขาก็จะต้อนให้ท่านยอมรับ ไม่อย่างนั้นท่านก็จะโมเมอยู่อย่างนี้แหล่ะ
“ถ้าเอาเจ้าตัวเล็กไป เมื่อไหร่จะมีหลานให้ย่าคนที่สองล่ะ เห็นมั้ยว่าตอนนี้อุปสงค์มันมากกว่าอุปทาน ก็เลยต้องแย่งกันแบบนี้ ก็ทำออกมาให้เพียงพอต่อความต้องการ จะได้ไม่ต้องแย่งกัน” ผู้เป็นย่าเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม แน่นอนว่าในที่สุดท่านก็เริ่มเผยความต้องการของตนเองออกมา นั่นก็คือต้องการให้ทั้งสองคนไปพักผ่อนด้วยกัน แล้วรีบมีหลานคนที่สองออกมาอีก คนเดียวไม่พอแล้ว เพราะทุกวันนี้ก็แย่งกันดูแล แล้วถ้ามีตอนนี้ก็พอดีเป็นอย่างมาก จะได้ทันกินทันใช้ ส่วนคนรับใช้คนสนิทอย่างนางพวง ได้แต่ขบขันท่าทางของเจ้านายตนเอง ที่เรียกว่าดันทุรัง แต่ไม่ยอมพูดความปรารถนาที่แท้จริงของตนเองออกมา และบุตรชายของท่านก็ดูเหมือนว่าจะเค้นมารดาให้ท่า
