“เงียบไปเลย”
คุณลุงหันไปดุเพราะพี่เสือพูดแทรก
“โตๆ กันหมดแล้วถ้างั้นลุงจะพูดตรงๆ เลยนะ”
สีหน้าของคุณลุงดูซีเรียสกว่าทุกครั้ง
“หนูข้าว”
“คะ”
ฉันตกใจนิดหน่อย
“ความจำกลับมาบ้างหรือยัง”
“ยังค่ะ”
จริงๆ จะบอกว่าไม่กลับมาเลยก็ไม่ถูกเพราะเมื่อคืนหลังจากที่หนีเข้าไปในห้องมันมีภาพนึงแวบเข้ามาในหัวฉันเป็นภาพตอนที่ฉันกับพี่เสือลอยกระทงด้วยกันถึงภาพมันจะไม่ค่อยชัดแต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าฉันในตอนนั้นชอบพี่เสือเข้าแล้ว
“ลุงไปปรึกษาเพื่อนลุงที่เป็นหมอมาแล้วนะอาการที่หนูข้าวเป็นอยู่มันบอกว่าอาจจะหายหรืออาจจะไม่หายก็ได้หรือถึงจะมีโอกาสหายก็อาจจะใช้เวลาซึ่งเพื่อนของคุณก็ตอบไม่ได้ว่าเมื่อไหร่เพราะฉะนั้น…….ลุงเลยอยากจะคุยเรื่องระหว่างหนูข้าวกับลูกชายลุงให้ชัดเจน”
คุณลุงพูดด้วยสีหน้าที่ดูลำบากใจ
“พ่อครับเรื่องนี้”
“ฉันบอกให้แกเงียบไงที่หนูข้าวต้องเป็นแบบนี้มันไม่ใช่เพราะแกหรอ”
ฉันไม่เคยเห็นคุณลุงจริงจ
