“หมดแรงช้อปปิ้งแล้วมั้ง” เขาเอ่ยแซวโดยที่แขนทั้งสองข้างประคองกอดฉันเอาไว้จากทางด้านหลัง ริมฝีปากหนากดลงขบเม้มที่แผ่นหลังขาวละเอียดของฉันเบาๆ เป็นเชิงหยอกเย้า ค่อยๆ ถอดแก่นกายขยับออกจากช่องทางรักบวมช้ำของฉัน
“แรงยังเหลือค่ะ แต่ตอนนี้อุ้มหน่อย ไปล้างตัวไม่ไหวแล้ว” ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงออดอ้อน หมุนตัวหันกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของอกแกร่ง และกอดรอบคอหนาเอาไว้แน่น
“อ้อนแบบนี้ อยากอีกแล้วว่ะ”
“พอเลยนะ หื่นไม่เลือกเวลาจริงๆ” ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ในขณะที่คาร์เตอร์ช้อนตัวอุ้มฉันเข้ามาส่งในห้องน้ำที่อยู่ส่วนห้องนอนของเขา ก่อนจะเดินกลับไปจัดการเก็บเสื้อผ้าที่ตกอยู่บนพื้นห้องทำงานให้เรียบร้อย
‘ห้องนอนก็มี แต่ดันอยากลองในห้องทำงาน’
สักพักต่อมา
“สั้นไปไหมชุด” เสียงเข้มจากคนที่พึ่งเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ทำให้ฉันต้องก้มลงมองชุดเดรสกระโปรงสั้นของฉันอย่างห้ามไม่ได้
“ไม่นะ กระโปรงแค่เลยเข่าขึ้นมานิดเดียว
