ep3
1339 คำ
อิงดาวได้ยินเสียงแมวร้อง ความรู้สึกบอกว่าเธอชอบแมวมากๆ จึงเดินออกไปรับแมวจากอรุณีมาอุ้ม อรุณีกับขจรมองดูอิงดาวเล่นกับแมวอยู่พักใหญ่ก็ไม่มีการจามหรือแพ้อะไรเลย ก็มองหน้ากันด้วยความแปลกใจ แต่อรุณีรู้แล้วว่าลูกสาวที่อยู่กับเธอตอนนี้ไม่ใช่อิงฟ้าแต่เป็นอิงดาว ถ้าอิงดาวอยู่นี่แล้วอิงฟ้าอยู่ที่ไหน นึกถึงวันนั้นตอนที่ลูกของเธอเกิดอุบัติเหตุ เธอเจอปราชัยที่โรงพยาบาลหรือว่าวันนั้นลูกทั้งสองของเธอจะเกิดเหตุเข้าโรงพยาบาลพร้อมกันแล้วสลับกัน จะสลับกันได้ยังไงในเมื่อบัตรประชาชนหลักฐานทุกอย่างระบุว่าอิงฟ้าคือคนตรงหน้าเธอ
วันต่อมาพิชชาซื้อของกินเยอะแยะมาเลี้ยงฉลอง ที่อิงฟ้าออกจากโรงพยาบาล หลังจากนอนเป็นผักมานานเป็นปี
" ซื้ออะไรมาเยอะแยะหล่ะพิช"
" ของกินมาฉลองให้ฟ้ามัน มีกุ้งด้วยนะเดี๋ยวฉันย่างเอง น้าณีช่วยทำน้ำจิ้มแซ่บๆก็พอ"
อรุณีมองหน้าขจรกำลังจะบอกว่าอิงฟ้าคนนี้กินกุ้งไม่ได้ แต่พิชชาก็เดินเข้าไปในบ้านแล้ว
" ฟ้าฉันมาแล้ว ซื้อกุ้งที่แกชอบมาให้ด้วยเดี๋ยวฉันย่างให้กินนะ แกไปนั่งรอตรงนู้นไป "
อิงดาวมองดูพิชชาที่ง่วนอยู่กับการย่างกุ้ง ผู้หญิงคนนี้คงเป็นเพื่อนสนิทของเธอ แต่ทำไมเธอเหมือนไม่เคยรู้จักเลยนะ
" เธอกับฉันเป็นเพื่อนกันมานานหรือยัง"
" นานสิตั้งแต่แกมาอยู่ที่นี่ตอนนั้น7ขวบเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว เรียนโรงเรียนเดียวมหาลัยเดียวกัน ทำงานที่เดียวกัน แกไปไหนฉันก็ไป "
" ฉันจำอะไรไม่ได้เลย เธอช่วยเล่าเรื่องของฉันให้ฟังหน่อยได้ไหม"
" ได้สิ แต่เดี๋ยวค่อยเล่านะกินก่อน กุ้งสุกแล้วกินเยอะๆแกชอบมากเลยนะกุ้งเนี่ย"
" ฉันชอบกินกุ้งมากเลยเหรอ"
" ใช่ไง กินกับแกทีไรกินไม่ทันทุกทีแกแย่งฉันกินหมด แต่ครั้งนี้ฉันซื้อให้แกกินโดยเฉพาะเลย เอ้ากินสิไม่ต้องเกรงใจ"
" แต่หมอบอกว่าฉันแพ้กุ้ง"
พิชชาที่กำลังแกะกุ้งหยุดชะงักมองหน้าอิงดาวก่อนจะหัวเราะออกมา
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่สิแพ้กุ้ง มีเท่าไหร่กินเรียบไม่มีเหลือ"
" ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ฉันพึ่งออกจากโรงพยาบาลวันก่อนเพราะกินแกงส้มกุ้งเข้าไป"
พิชชายิ้มค้างมองเพื่อนตรงหน้าอย่างพิจารณา นี่ก็อิงฟ้าไม่มีผิดเพี้ยน คนเราแค่ความจำเสื่อมนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราเป็นปีพอฟื้นขึ้นมาจะแพ้สิ่งที่ไม่เคยแพ้ จะเป็นไปได้ยังไง
ร้านอาหารหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา
อิงฟ้าจิบไวท์ดื่มด่ำบรรยากาศ มองดูราชวัตรกำลังหั่นสเต็กเนื้อวากิวให้เธอ ผู้ชายอะไรโคตรเพอร์เฟคเลย ทั้งหล่อทั้งรวยแต่ไม่รู้กรวยใหญ่ด้วยหรือเปล่า ยังไม่ได้ลองแต่ดูแล้วก็น่าจะพอตัว น่ากินจัง หรือว่าคืนนี้เธอจะชวนเขาดีนะ เท่าที่เธอรู้อิงดาวตัวจริงเป็นแฟนกับราชวัตรมานานหลายปีไปค้างที่คอนโดราชวัตรบ่อยๆนี่นา
" หือ จ้องหน้าผมมีอะไรหรือเปล่า"
" ก็คุณน่ากิน เอ๊ยสเต็กน่ากินค่ะ"
ราชวัตรวางจานสเต็กลงตรงหน้าเธอ
" กินได้แล้วครับร้านนี้อร่อยมาก เนื้อก็สด นำเข้าวันต่อวันด้วยนะ"
" อืม อร่อยจริงๆด้วยค่ะ "
ที่อำเภอมีงานประจำปี พิชชาพาอิงดาวไปเที่ยวเล่น
" ฟ้าแกว่าตัวนี้สวยไหม"
" ฉันว่าตัวนั้นสวยกว่า"
" ไหนนี่เหรอ "
" ใช่ตัวนี้เหมาะมาก"
" ฟ้า ฟ้าจริงๆด้วย"
โตมรรีบเข้ามาประชิดตัว อิงดาวตกใจต้องรีบไปหลบอยู่หลังพิชชา
" ฟ้าเราเองแฟนฟ้าไง"
อิงดาวค่อยๆโผล่หน้าออกมาพิจารณาชายตรงหน้า รูปร่างล่ำบึก สักยันต์เต็มแขนใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์ เจาะหูใส่ตุ้มหูด้วยท่าทางเหมือนพวกนักเลงไม่น่าไว้ใจ เขาบอกว่าเป็นแฟนของเธอ ในความทรงจำของเธอ ทำไมไม่เคยมีภาพของชายคนนี้เลย คนเป็นแฟนกันต้องรักกันอย่างน้อยก็น่าจะสักเสี้ยวที่เธอรู้สึกคุ้นเคย แต่นี่กลับสัมผัสไม่ได้เลย เธอกระตุกชายเสื้อพิชชากระซิบถามเบาๆ
" เขาเป็นแฟนฉันจริงๆเหรอ"
" อืม ถึงแกจะควงไม่ซ้ำหน้าแต่ไอ้โตก็เป็นคนล่าสุดของแก แล้วแกก็คบมันได้นานสุด"
" ฉันนี่นะควงไม่ซ้ำหน้า ฉัน "
" ไอ้โต ไอ้หน้าด้านแกยังกล้าบอกว่าเป็นแฟนฟ้ามันอีกเหรอ ตอนที่ฟ้านอนเป็นผักอยู่โรงพยาบาลฉันไม่เคยเห็นแกโผล่ไปเยี่ยมพอรู้ข่าวว่าฟ้าเป็นเจ้าหญิงนิทราอาจไม่ฟื้นขึ้นมาอีก แกก็ไปมีคนใหม่ "
โตมรจะเข้ามาหาอิงดาวแต่พิชชาผลักออกไม่ให้เข้าใกล้
" ฟ้าเราขอโทษนะที่ไม่ได้ไปเยี่ยมฟ้าเลย ก็กรุงเทพมันไกลเราไม่มีเงิน เรายังไม่มีงานทำ ทุกวันนี้ต้องขอเงินพ่อใช้อยู่เลย คือว่าเรา เรา"
" ไอ้โต "
ทุกคนหันไปมองก็เห็นหญิงสาวท้องโตคนหนึ่ง ชี้นิ้วมาที่โตมรหน้าตาดุดัน
" หนอย ฉันเผลอแป๊บเดียวหายหัวเลยนะ แล้วนี้ใคร อ้อนึกว่าใครอีฟ้านี่เอง ฉันจะบอกให้นะ ว่าตอนนี้ผู้ชายคนนี้เป็นผัวฉันแล้วลูกในท้องของฉันก็เป็นของเขา อย่าได้คิดจะมาแย่ง"
" ใครอยากได้ก็เอาไปเถอะ คนอย่างไอ้โตหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังจะขอเงินพ่อแม่ใช้อีก งานการก็ไม่รู้จักทำ เลื่อนลอยเลาะเที่ยวไปวันๆ นี่คงภูมิใจมากสินะได้มันเป็นผัวหน่ะ เมื่อก่อนที่ฟ้าคบกับมันก็แค่แก้เหงาแก้หงี่ไปวันๆเท่านั้นเองแหละ คิดว่าฟ้ามันจะชอบไอ้โตจริงๆรึไง คู่หมั้นตัวจริงมันหล่อกว่าไอ้โตเป็นร้อยเท่าแถมรวยอีกต่างหาก"
" ฮ่าฮ่าฮ่า"
" หัวเราะอะไร"
" ก็หัวเราะคู่หมั้นเพื่อนแกไงหล่อแล้วไงรวยแล้วไง ก็แค่คนพิการไอ้นั่นก็ใช้ไม่ได้ ฉันไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมฟ้าถึงได้ติดใจฉันทั้งที่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ก็นะถึงฉันจะไม่หล่อไม่รวยเท่า แต่ฉันมันก็มีของดีทั้งใหญ่ทั้งยาวสาวที่ไหนได้ลองก็ติดใจทั้งนั้น จริงไหมจ๊ะฟ้า"
" ไอ้โตกลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้"
" โอ้ยอะไรนักหนาวะห๊ะ อยากกลับก็กลับไปคนเดียวสิ"
" ได้ ถ้ามึงไม่กลับกูจะบอกพ่อกำนันว่ามึงไม่สนใจกูกับลูก ไม่ดูแลกูให้ดี ทีนี้กูจะดูสิว่ามึงจะเอาเงินที่ไหนใช้"
หญิงท้องโตสะบัดหน้าเดินเชิดออกไป โตมรลังเลก่อนจะรีบวิ่งตาม
" เดี๋ยวสิจ๊ะเมียจ๋ารอพี่โตด้วย"
" พิช ผู้ชายคนนั้นถ้าเคยเป็นแฟนฉันจริงๆทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้เลย อย่างน้อยก็น่าจะคุ้นเคยบ้างแต่นี่"
" ก็เพราะแกไม่ได้รักมัน "
" อะไรนะ"
" แกไม่ได้รัก ก็เลยไม่ได้ผูกพันธ์ แล้วคนอย่างมันก็ไม่ได้น่าจดจำอะไรลืมๆมันไปหน่ะดีแล้ว เชื่อฉัน ไม่ต้องไปคิดมากให้มันปวดหัวหรอก ตอนที่แกคบกับมันแกก็มีคนอื่นมันก็มีคนอื่น แกเคยบอกฉันเองว่าก็แค่แก้หงี่ไปวันๆ"
" ฉัน ฉันเคยพูดแบบนั้นจริงๆเหรอ "
" อือ"
" พิชแล้ว "
" หือ"
" เมื่อกี้ที่บอกว่าฉันมีคู่หมั้นเขาเป็นใครเหรอ "
- ผู้เขียน
