สิ้นคาบเรียนสุดท้ายฉันกับยัยก้านตองก็ไปกินข้าวเย็นกันต่อ เรื่องที่ฉันไปหาเรื่องและเอาคืนยัยพี่แพมฉันก็เก็บเงียบไว้สนิท ไม่หลุดพูดอะไรออกมา
“มีความรักเหรอ?”
“หือ”
คนถูกทักรีบเงยหน้าขึ้นมามอง ในจังหวะที่หยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดริมฝีปาก
“รู้ได้ไงอะ”
“ก็ดูสดใสแปลก ๆ กับพี่คนนั้น... คบกันแล้วเหรอ”
จะเรียกว่าหลอกถามก็ได้ แต่ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าพวกเขาไปถึงขั้นไหนกันแล้ว
“ยังอะ... แล้วแกล่ะ เห็นมีคนมาจีบเยอะเลย ไม่ถูกใจสักคนเลยเหรอ”
เอาจริงก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับการที่มีเพศตรงข้ามเข้าหาอยู่แล้ว เพราะฉันมักจะถูกเพ่งมองและได้รับความสนใจจากกลุ่มผู้ชายอยู่บ่อย ๆ ตอนนี้เลยกลายเป็นความรู้สึกรำคาญเสียมากกว่า
“ไม่อะ พวกผู้ชายไว้ใจไม่ได้หรอก”
ฉันจ้องมองใบหน้าใสซื่อ แอบคิดในใจว่าควรเตือนยัยนี่ดีไหม แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจปิดปากเงียบ จนกระทั่งเราแยกย้ายกันกลับ โดยที่ฉันแวะไปส่ง
ยัยก้านตองที่หอก่อน จากนั้นก็
