หนึ่งชั่วโมงไม่ขาดไม่เกิน เรณุกาก็ลงมาหยุดยืนตรงหน้าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีเรียบร้อย แต่หญิงสาวกลับไม่ได้จัดข้าวของตามที่เขาขึ้นไปสั่งเธอเลยสักนิด ก็ในเมื่อเธอไม่ได้เต็มใจจะแต่งงานอยู่แล้ว ไอ้ฮันนีมง ฮันนีมูนอะไรนี่ก็ไม่เห็นจะต้องไปให้เสียเวลาและเสียอารมณ์
“ไหนล่ะกระเป๋า?”
ชายหนุ่มหันมาถามเธอ เรณุกากลับยักไหล่ใส่เขา หญิงสาวทำหน้ากวนๆใส่ก่อนจะพูดว่า
“ฉันไม่ได้อยากไปนี่ จัดทำไมให้เสียเวลา”
“เรณุกา!” อโณทัยเรียกชื่อหญิงสาวเสียงหนัก นี่เขากับเธอต้องมาทะเลาะกันทั้งๆที่แต่งงานกันยังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนี่นะ
“แล้วไง ในเมื่องานแต่งที่เกิดขึ้นฉันก็ไม่เต็มใจ ไอ้ฮันนีมูนอะไรนี่ก็ไม่จำเป็น”
หญิงสาวพูดจบก็เดินหนีคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทันที แน่นอนว่าอโณทัยไม่ปล่อยให้เธอเดินหนีเขาไปง่ายๆ ชายหนุ่มรีบคว้าแขนหญิงสาวเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากห้อง เรณุกาสะบัดแขนออกเต็มแรงแต่ก็ไม่หลุด
