“...”
ความเงียบที่ได้รับเป็นคำตอบทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาว หลังจากที่ก่อนหน้านี้ได้แต่ก้มหน้าลงแล้วสิ่งที่เขาได้เห็นก็คือเสี้ยวหน้าที่แสดงออกถึงความตกใจของเธอ และเหนือสิ่งอื่นใด...ทำไมดวงตาคู่สวยของเธอที่มองผ่านออกไปข้างนอกร้านถึงได้ดูเจ็บปวดกันนัก แม้จะเพียงวูบเดียวแล้วมันก็หายไปก็ตาม! และนั่นเลยทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจไล่สายตามองตามสายตาของหญิงสาว แล้วสิ่งที่เห็นก็ทำให้เขาอึ้ง
ภาพของชายหญิงคู่หนึ่งกำลังที่กำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุข ก่อนที่ฝ่ายชายจะก้มลงหอมแก้มของผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทีทะนุถนอมอย่างเห็นได้ขัด!
อะไรไม่สำคัญเท่ากับว่า...ผู้ชายคนนั้นคืออโณทัย!
เรณุกามองภาพนั้นพลางเม้มริมฝีปากแน่น..มือบางกำเข้าหากันแน่นอย่างระงับอารมณ์ที่แปลกๆที่เธอกำลังรู้สึกในขณะที่สมองนั้นกระหวัดคิดไปถึงสิ่งที่เขาเคยบอกเอาไว้
เธอควรจะรู้ไว้ว่าฉันเป็นคนเบื่อง่าย...ไม่ต้องห่วงหรอกว่าเธอจะต้องอยู่กั
