“นี่มันอะไรกันน่ะกร?!”
อโณทัยถามขึ้นทันทีที่เขาได้รับรายงานเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ จู่ๆชาเดรียนมีตำรวจมาบุกค้นนี่นะ! มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?!
“...”
“แกอย่าเอาแต่นิ่งเงียบ สิรกร! คายไอ้สิ่งที่แกกำลังอมพะนำออกมาเดี๋ยวนี้!”
ชายหนุ่มตะคอกใส่คนมือขวาคนสนิทที่เปรียบเสมือนเพื่อนแท้ของเขา สิรกรได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่ยอมตอบอะไรออกมา ให้เจ้านายของเขาอยู่ที่นี่นั่นแหละดีแล้ว...หากอโณทัยรู้ว่าทำไมช่วงนี้ถึงได้เกิดปัญหากับเขาอโณทัยต้องโลดออกจากไร่นี่ไม่ทันแน่ๆเลย
นังตั้งแต่วันนั้น...วันที่จู่ๆก็เปรียบเสมือนเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดของคนทั้งสามคน มันเกิดอะไรขึ้นเขาไม่รู้ เขารู้แต่ว่านับจากวันนั้น สายตาที่อนาวินใช้มองพี่ชายของตนเองนั้นเปลี่ยนไป...หรือจะพูดให้ถูกว่า..ความรู้สึกที่อีกฝ่ายมีต่ออโณทัยมันดูชัดเจนขึ้นมากว่า...สายตาที่บ่งบอกถึงความเกลียดชังอย่างปิดไม่มิด
แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่ได้คำตอ
