รุ่งเช้า หรูอวี้นางนำข้าวของทั้งหมดไปเก็บไว้ภายในมิติจนเรียบร้อย ก็ออกไปด้านนอก เสี่ยวซียืนรออยู่หน้าห้องด้วยดวงตาที่แดงก่ำไปทั้งดวง
“คุณหนู จะไม่ให้บ่าวไปด้วยจริงรึเจ้าคะ”
“เสี่ยวซี ที่ข้าไม่ให้เจ้าไปด้วย ด้วยกลัวว่าเจ้าจะเกิดอันตรายได้ ตัวข้ามิอาจปกป้องเจ้าได้ตลอดเวลา เจ้าอยู่ที่จวนกับท่านแม่เถิด อย่างไรข้าก็ต้องกลับมาหาเจ้าอยู่ดี”
“แต่...คุณหนูไม่ดีใครดูแล จะทำเช่นใดเจ้าคะ”
“เจ้าก็รู้ว่าข้ามีสิ่งใด เสี่ยวซียามนี้ข้าไม่ได้อ่อนแอเช่นตอนที่อยู่ในเมืองหลวงแล้ว ข้าดูแลตนเองได้” หรูอวี้ลูบหัวเสี่ยวซีอย่างเอ็นดู
“บ่าวจะรอคุณหนูอยู่ที่จวนเจ้าค่ะ จะดูแลนายหญิงให้อย่างดี คุณหนูจะได้ไม่กังวลเรื่องของนายหญิง”
“ดีมาก” หรูอวี้ยิ้มกว้างให้เสี่ยวซี ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปที่ห้องโถง เพื่อกล่าวลาท่านตาท่านยาย
“น้องพี่ เจ้าต้องดูแลตัวเองดีๆ เล่า” ตู้หยวนรีบเดินเข้ามาหาหรูอวี้
“ท่านก็ต้องตั้งใจเล่าเ
