แต่ดูเหมือนว่าบุรุษรุ่นพ่อตรงหน้า จะไม่ยอมปล่อยนางเสียแล้ว สาบเสื้อของนางถูกเปิดออก เผยให้เห็นเนินเนื้อปทุมที่นู้นสวยได้รูป
“อาอวี้...” เขาประคองใบหน้างามให้มองสบตาของเขา
ยามนี้หรูอวี้ตัวสั่นสะท้านราวกับลูกนกที่ตกน้ำ สายตาของจ้าวลู่ฉือเผยความตรงการอย่างชัดเจน
“ไม่ได้!!! ข้าจะบอกเรื่องนี้กับท่านแม่” นางข่มขู่เขา เพื่อให้เห็นแก่มารดาของนาง
“บอกเลย ข้าจะได้แต่งเจ้าเข้าจวน” เขากระซิบที่ข้างหูของนาง พร้อมทั้งดูดเลียเล่นอย่างได้ใจ
จนหรูอวี้นางสะท้านส่งเสียงครางที่น่าละอายออกมา “อ๊า” ดูเหมือนว่าหูของนางจะเป็นจุดอ่อนไปเสียแล้ว
จ้าวลู่ฉือเห็นเช่นนั้น จึงได้หยอกล้อนางต่อ จนหรูอวี้ร่างกายที่แข็งขืนของนางอ่อนระทวยอยู่ภายใต้ร่างของเขา
นิ้วมือแกร่งของจ้าวลู่ฉือ ลูบที่ต้นขาของนางไปด้วย เขาค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาลูบเนินดอกไม้งามอย่างปรารถนา
“อะ...อ๊า ยะ อย่า” นางจับมือของเขาไว้แน่น เมื่อนิ้วร้ายเริ่มถู
