หลายวันต่อมา
“พร้อมมั้ยนาย?” พิงค์เหลียวตามองคนข้าง ๆ เล็กน้อย เมื่อหยุดยืนอยู่ที่หน้าบ้านของพ่อแม่เธอ
ตอนแรกก็มาแบบมั่นใจมากแต่พอมาถึงบ้านของพ่อแม่เธอ พิงค์กลับรู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก
“อืมเข้าไปสิ กลัวอะไร” ชายหนุ่มหันมอง
“ไม่รู้ดิ ไม่อยากเข้าไปเลย”
“ไปเถอะ”
“อื้ม…” พิงค์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะคว้าแขนของครามเดินเข้าบ้านไป
ด้านใน
“พ่อคะ แม่คะ”
“ยัยพิงค์!”
“สวัสดีค่ะ พิงค์พาแฟนมาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักค่ะ” เธอแนะนำคนข้าง ๆ ให้กับพ่อแม่ได้รู้จัก
“แฟน?” พ่อกับแม่ของเธอทำหน้างงแล้วหันหน้ามองกัน
“ใช่ค่ะแฟน ตอนนี้พิงค์มีแฟนแล้ว พ่อกับแม่เลิกจับพิงค์แต่งงานกับคนอื่นเถอะนะคะ”
“….” พ่อกับแม่ฉีกยิ้มก้างออกมาทำให้พิงค์ที่ยืนอยู่ถึงกับงงทันที
“พ่อกับแม่ยิ้มอะไรคะ?”
“ก็คนนี้ไงลูก คู่หมั้นของหนู” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นมา ทำเอาพิงค์ถึงกับยืนอึ้งไปเลย
“วะ ว่าไงนะคะ” พิงค์เอ่ยถามน้ำเสียงตะกุก
