หลายวันผ่านไป
ตอนนี้พิงค์และครามได้กลับมาอยู่บ้านกันตามปกติแล้ว ส่วนเพื่อนทั้งสองคนก็กลับต่างประเทศไปแล้วเหมือนกัน ทุกอย่างยังคงปกติดีเหมือนที่เคยเป็น ส่วนเรื่องที่เจอผู้ชายคนนั้นพิงค์ก็ยังไม่เคยเล่าให้ครามรู้เรื่องนี้เลย
“อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดเธอแล้ว อยากได้อะไรเป็นพิเศษมั้ย”
“ถึงฉันขอไปก็ไม่ได้อยู่ดี สู้ไม่ขอจะดีกว่า” พิงค์เบี่ยงหน้าหนีไป พร้อมกับอารมณ์ที่ฉุนเฉียวแต่ไม่ได้แสดงออกมาเท่าไหร่
“ฉันขอโทษ เอาเป็นว่าฉันจะหาของขวัญมาให้ก็แล้วกันนะ”
“ฉันไม่ได้อยากได้ของขวัญ ขอตัวนะ!” เธอพูดกระแทกเสียงใส่มาเฟียหนุ่มก่อนจะลุกเดินหนีออกไป ครามที่เห็นอย่างนั้นก็รีบเดินตามหลังพิงค์มาทันที
“อย่าเป็นอย่างนี้สิฉันขอโทษ ก็ฉันไม่อยากเห็นเธอเหนื่อยนี่นา เอาเป็นว่าถ้าฉันจัดการอะไรเสร็จเมื่อไหร่ฉันจะเปิดบริษัทรับออกแบบดีไซน์เนอร์ให้เธอเองโอเคมั้ย”
“นายพูดจริงนะ” พิงค์หันกลับไปถามด้วยสีหน้าที่มีคว
