หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
@ไพลิน
(เสร็จหรือยัง?)
“เสร็จแล้วค่ะ ลินกำลังเดินออกไป”
ฉันกดวางสายพร้อมรอยยิ้ม ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มันเหมือนความฝันมากๆ คุณนนท์เขาดีกับฉันมาก ไม่เฉยชาเหมือนที่เคยทำ แล้วยังให้ฉันติดรถไปมหาลัยอีกด้วย แล้วตอนนี้ฉันกำลังเดินออกไปที่ลานจอดรถ พอมาถึงก็เจอคุณนนท์ยืนรออยู่
“ขอโทษที่มาช้านะคะ” ฉันพูดออกไปด้วยความรู้สึกผิด ถึงแม้จะเป็นครั้งแรกที่มาช้าก็ตาม แต่พอนึกถึงเรื่องที่ทำให้ตื่นสาย หัวใจดวงนี้ก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อคืนไม่รู้ว่าเป็นเพราะคุณนนท์เมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถึงได้ทำอย่างนั้นกับเธอจนเกือบถึงเช้า แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเขา
“คิดอะไรอยู่ ทำไมหน้าแดงขนาดนั้น” คำถามของคุณนนท์ทำให้ฉันหยุดความคิดของตัวเองแล้วยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง อาการฉันออกขนาดนั้นเลยเหรอ
“เปล่าค่ะ” ฉันตอบไปเสียงเบาด้วยท่าทางเขินอาย
“นึกว่าคิดเรื่องหื่นๆ อยู่” คุณนนท์หันมายิ้มท
