ฉันพูดทั้งน้ำตา ไม่อยากให้มันจบแบบนี้สิ่งที่อยากได้คือ อยากให้คุณเพลิงมีแค่ฉัน แต่เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันไม่สามารถออกคำสั่งได้
“จะกลับเมื่อไหร่ ?”
“อยากให้เอยรีบกลับขนาดนั้นเลยเหรอคะ” แค่รั้งฉันเอาไว้คุณเพลิงยังไม่ทำเลย เขามีของเล่นใหม่ไปเรื่อย ๆ โดยไม่ย้อนกลับมามองของเล่นชิ้นเก่า มีแค่ฉันที่แทบจะเป็นบ้า
“ใช่ฉันอยากให้เป็นแบบนั้น ตอบมาสิฉันจะรีบจัดการเรื่องมหาวิทยาลัยให้”
“เดือนหน้าค่ะ ขอให้คุณเพลิงทำตามที่พูดด้วยนะคะ เอยต้องได้เรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังที่มีงานดี ๆ รอรับนักศึกษาจบใหม่และคุณเพลิงต้องจ่ายค่าเทอมให้จนกระกว่าจะเรียนจบ”
การตัดสินใจกลับไทยนั่นหมายความว่าฉันเสียเปรียบ ถึงจะโกรธแต่เรื่องเรียนไม่ควรเอามารวมอยู่ในเรื่องความสัมพันธ์ ยังไงฉันก็ต้องมั่นใจว่าตัวเองจะได้เรียนมหาวิทยาลัยดี ๆ จบไปมีงานที่ดีรองรับ
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น”
ฉันเดินผ่านหน้าคุณเพลิง แต่ยังเดินได
