ปภาวรินทร์หัวเราะก่อนจะลุกวิ่งหนี เขาตีหน้าหน้ายักษ์ใส่กันขนาดนั้นเธอจะอยู่เฉยได้อย่างไร วิ่งหนีออกไปจากศาลาจักรทิพย์ได้ไม่กี่ก้าว ปารวีย์ก็ตามมารวบตัวเธอเอาไว้ได้ เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง
“พี่หมอ ปล่อยนะคะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า”
“เธอหมายถึงใคร ป้าวรีย์หรือเปล่า”
“ป้าวรีย์ก็ด้วย คนอื่นๆ ก็ด้วยค่ะ”
“ถ้าเป็นป้าวรีย์เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะป้าวรีย์เห็นตอนที่พี่มาหาเธออยู่ทุกคืนอยู่แล้ว”
ใช่ว่าปารวีย์จะทำอะไรโดยพลการ เขาคุยกับถาวรีย์เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับปภาวรินทร์แล้ว และยังรู้อีกด้วยว่าถาวรีย์มีความคิดบางอย่างที่ไม่ส่งผลดีต่อตัวเองและต่อความรู้สึกของปภาวรินทร์เท่าไรนักพร้อมฝากฝังให้เขาดูแลปภาวรินทร์ เขาในฐานะจิตแพทย์ได้คุยเรื่องนี้กับถาวรีย์อย่างจริงจังแล้ว เรียกง่ายๆ ว่าเขาทำการรักษาให้ถาวรีย์ และมันก็ช่วยให้ถาวรีย์ล้มเลิกความคิดนั้นได้ในที่สุด พร้อมกับการที่เขารับปากจะดูแลปภ
