“ผมว่าการหายตัวไปของปั้นชาต้องเกี่ยวข้องกับมาริษาแน่”
“เราจะทำยังไงกันดีหมอบูม”
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับ”
“เป็นไปได้ไหมครับว่ายัยผู้จัดการนั่นหลอกปั้นชาไปรับงานกินข้าวกับใครอีกหรือเปล่า”
ได้ยินปุลวัชรพูดแบบนั้นในอกของปารวีย์ก็ยิ่งเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม เขาเหยียบคันเร่งเร็วขึ้นจนปุลวัชรต้องปรามให้ใจเย็นลงหน่อย
“พี่ชาย ใจเย็นหน่อยครับ เดี๋ยวคุณหนูดาราเป็นหม้ายขันหมากหรอก”
ได้ยินแบบนั้นปารวีย์ถึงได้ผ่อนคันเร่งลง “นายโทร.หาตำรวจให้หน่อยเผื่อมีอะไร”
“อย่างเช่น” ปุลวัชรถาม
“เช่นพี่อาจจะกระทืบคนที่มันทำปั้นชาเจ็บตัว”
“แล้วถ้าเป็นผู้หญิง”
“ทำปั้นชาเจ็บแบบไหน พี่ก็จะทำแบบนั้น พี่ต้องสนเหรอว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ดูสิ ชุดที่ฉันเตรียมไว้ให้เหมาะกับเธอมาก เธอสวยมาก สวยกว่าตอนที่เธอถ่ายรูปพรีเวดดิ้งกับหมอบูมอีก”
มาริษาขยับยิ้มพึงพอใจ เธอมองปภาวรินทร์ในชุดเจ้าสาวผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัว ปภ
