tiger and deer
1735 คำ
หมอเธียรจอดรถในซอยเปลี่ยว เขาหันมาจ้องมองเหมือนสิงโตจ้องแดกกวางน้อย มือหนารวบข้อมือเด็กสาวขึ้นเหนือศีรษะ อีกมือสอดเข้าใต้เสื้อคลุมขยำหน้าอกเธอผ่านผิวผ้าบนเสื้อยืดตัวใน ไอยดาดิ้นไปมาพยายามแกะสะบัดข้อมือออกจากมือคุณหมอ
เธียรไทยจ้องหน้าเธอ ก่อนบดจูบลงอย่างแรง สอดลิ้นเข้าในโพรงปากเรียวเล็ก ควานลิ้นไปมาดูดรัดลิ้นเรียว มือยังขยำเต้าเนื้อต่ออย่างย่ามใจ
"อื๊อ อย่า หมอเธียรไม่เอานะ"
"ข้อตกลงของเรามันชัดเจนอยู่แล้ว เซ็กส์แลกเงิน อย่าพูดมาก"
คุณหมอหน้าหล่อตี๋ยังขยำเต้าเนื้อกลมนุ่มบนเสื้อยืด ปลายยอดบนอกอิ่มหดแข็งขึ้นดุนดันเสื้อยืดตัวในจนรู้สึกได้ เธียรไทยซุกหน้าลงบนซอกคอของคนตัวเล็ก ขบเม้มเบาๆ เรื่อยไปบนติ่งหู เธอเอียงหน้าหนีไปอีกทางหนึ่ง
"อื้อ ไม่เอา สไมล์มีเรียนนะหมอเธียร"
"ไม่เอาก็ต้องเอา"
"หมอเธียรไม่นะ เมื่อเช้าก็เพิ่งทำไปเอง"
"ทำตอนไหน ตรงไหนก็ได้ เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ"
เขาบดจูบลงปิดปากเธอไว้ ก่อนเลื่อนหน้าหล่อไปซุกบนนมเธอผ่านผิวผ้าบนเสื้อคลุม
"เอาหน้าออกไปจากนมสไมล์นะ"
"นุ่มดี นมใหญ่มาก ชอบ"
"หื่นจัด"
"จัดว่าหื่น" หมอเธียรยิ้มสายตาเป็นประกาย
เขาใช้ปากงับซิปแล้วรูดซิปเสื้อคลุมลงไปจนพ้นช่วงอกเธอ มือหนึ่งถลกเสื้อยืดตัวในขึ้น ก่อนก้มหน้าหล่อตี๋ลงไปซุกบนเต้าอวบ
"อร๊ายยย หมอหื่น หยุดนะ ห้ามเอาหน้ามาสีนมแบบนี้ อ๊ะ"
"นมกลมสวยมาก หัวนมสีชมพู อืมมม"
หมอเธียรก้มหน้าลงตวัดลิ้นเลียปลายยอดสีชมพูอย่างอดใจไม่ไหว ปลายลิ้นดุนดันหัวจุกคนตัวเล็กจนมันแข็งเป็นไต ก่อนดูดดุนเข้าโพรงปากสลับกันทั้งสองข้าง เขาขบเม้มบนปลายยอดจนเต้าเนื้อสั่นกระเพื่อม พลางมองหน้าเธอไปด้วย ไอยดาใช้ฟันกัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงครางเอาไว้เมื่อหมอลงลิ้นอยู่แบบนั้น ลิ้นร้ายทำเธอเสียวจนตัวอ่อน ร่างเล็กพยายามดิ้นไปมา
"ฮึก อ๊ะ หมออย่า"
"ถ้าไม่ให้ดี ๆ จะข่มขืนเอาละกัน" หมอเธียรจับแขนเธอตรึงขึ้นเหนือศีรษะ ปากขบเม้มดูดเลียบนส่วนปลายยอด เขาทั้งดูดทั้งเลียอย่างต่อเนื่อง มือเคล้นคลึงเต้าไปด้วยอย่างเมามัน
"อาาห์ นมสวยมาก อยากเอากระบองมาถูนมจริง ๆ"
"หมอทำไมหื่นขนาดนี้ หยุดนะ"
"หยุดดิ้นสิ ถ้างั้นถูกข่มขืนแน่"
"ไม่หยุด คนบ้า ปล่อยนะ เมื่อคืนรวมกับเมื่อเช้านี่น้องจุ๋มจิ๋มยังไม่ฟื้นเลย จะเอาให้น้ำท่วมรูตายเลยรึไง"
"น้ำท่วมรูไม่ตายหรอก น้ำท่วมปากอาจจะตาย"
"ว๊ายย หมอเถื่อนคนลามก"
หมอเธียรจ้องหน้าเธอ จากแววตาดิบเถื่อนกลายเป็นแววตาอ่อนโยนเหมือนพวกโอปป้าเกาหลี ทำหน้าเหมือนบอยแบนด์อ้อนแฟนคลับ หน้าหล่อของคุณหมอสุดเนี๊ยบเคลื่อนเข้ามาใกล้เด็กสาว
เขามองตาเธอ คลอเคลียปลายจมูกไปบนจมูกโด่งรั้นของไอยดา ปากระเรื่อก้มจุมพิตเพียงแผ่วเบาบนริมฝีปากบางสีเชอร์รี่ ก่อนงับริมฝีปากละเลียดชิมบนริมฝีปากบนและล่างของเธออย่างเชื่องช้าโดยไม่รุกล้ำลิ้นเข้าไป ริมฝีปากหยักสีระเรื่อจูบเธอแผ่วเบานุ่มละมุนเหมือนลอยอยู่บนปุยเมฆ
หมอหน้าหล่อถอนริมฝีปากออก มองตาเธอครู่หนึ่ง ก่อนกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก
"เฮอะ! ง่ายแหละ ถึงกับเคลิ้ม ง่ายเบอร์นี้ไม่ต้องข่มขืนละมั้ง น้ำแฉะรอแล้วล่ะ"
"หมอเธียร!" ไอยดาอุตส่าห์เคลิ้มไปกับมาดโอปป้าของหมอถึงกับจุกเมื่อเจอคำเถื่อน ๆ จากปากหมา เอ่อ ปากหมอ
"ง่ายเกินเบอร์"
"หยุดพูดเลยนะ" เสียงต่อว่าทั้งเขินทั้งโกรธตัวเองที่เคลิ้มไปกับมาดผู้ชายนุ่มนวลของหมอ ที่เห็นมันภาพลวงตาชัด ๆ
หันมาดูความจริงหน่อยเป็นไง ไอยดาถึงกับต้องบอกตัวเองว่าสติ ค่ะ สติ!
ชิ! หมอเถื่อน
"แค่นี้ก็เคลิ้มแล้ว ต่อไปเตรียมตัวเลยนะ จะเด้าให้ขาสั่นคลานไปมหาวิทยาลัยทุกวัน"
"ดูพูดเข้า คนดี ๆ เค้าพูดกันเหรอแบบนี้ หยุดนะหมอแสบ สไมล์บอกให้หยุด!" คนตัวเล็กดิ้นแรงขึ้น
"พี่ไม่ใช่ตัวแสบ.. พี่มัน'ตัวแซ่บ'นะครับ" หมอเธียรทำหน้าชั่วร้าย ทำเสียงหายใจกระโชกกระชั้น
"โอยยย หมอ หมอเถื่อนมาก"
"โดนลูกอ้อนเข้าไปถึงกับเสียวรอ" หมอยักคิ้วให้
"ทะลึ่ง!" ไอยดาถลึงตาใส่
หมอเธียรกลับเข้าสู่โหมดสัตว์ป่าอีกครั้ง
"จะเอา" เสียงดุดันเอาแต่ใจพูดกระแทกใส่หน้าเธอ
"ไม่ให้เอา"
แววตาเด็กสาวแข็งกร้าวจริงจัง เธอจ้องหน้าหมอ นมคู่สวยยังเด้งส่ายไปมา เสื้อยืดถูกถลกไปกองเหนือเต้านม มือเธอยังถูกตรึงไว้ด้านบน
"ขอข่มขืนหน่อยละกัน" หมอเธียรโถมตัวใหญ่ ๆ เข้าหาคนตัวเล็ก
"ไม่ให้เอา จะมาอยากอะไรตอนนี้ ว๊าย...." กวางน้อยดิ้นขลุกขลัก พยายามกระชากมือออกจากมือใหญ่ของหมอ
"อย่าดิ้นสิ อยู่นิ่ง ๆ"
"อย่านะ งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน"
"ยัยตัวเล็ก หยุดดิ้น ยอมดี ๆ หรือจะยอมทั้งน้ำตา" เขาโถมทับร่างเธอจากอีกด้านฝั่งคนขับ
ไอยดายิ้มร้าย
ปึก! เสียงเธอยกเข่าขึ้นกระแทกช่วงหน้าท้องซิกแพ็คของหมอ
"อึก ยัยเตี้ย เจ็บนะ จุกนะเว้ย"
"สมน้ำหน้า จะมาข่มขืนอะไรตอนนี้ นี่มันกลางวันแสก ๆ" เธอขมวดคิ้วจ้องหน้าหมอ แววตาฉายชัดว่าไม่ยินยอม
"ล้อเล่นนิดเดียวเอง เล่นแรงว่ะ ใครจะไปเอาได้อีก น้ำหมดตัวละ"
"สำนึกได้ก็ดี ไม่ปล่อยน้ำให้กระปู๋แห้งเป็นฟอสซิลเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องใช้งานอีก" ปากอิ่มพูดประชด
"คืนนี้ปล่อยแน่" หมอเธียรขบกรามเข้าหากัน มองคนตัวเล็กเหมือนมองนักโทษประหาร
"รีบขับรถเหอะหมอ จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ทัน ต้องไปเรียนอีก นี่มีเรียนเก้าโมง เซค(section) นี้ขาดไม่ได้แล้วด้วย"
หมอเธียรขับรถต่อ ตาชำเลืองมองคนถูกแกล้ง เธอมองเขาอย่างไม่ไว้ใจเป็นระยะ ๆ เหมือนกัน
'หมออะไรเอาดุฉิบหาย คิดแต่เรื่องใต้สะดือ รู้งี้ไปหาขายให้พวกเสี่ยมะเขือเผาดีกว่า' ไอยดายิ้มอ่อน ในใจได้แต่ก่นด่าคุณหมอเอ็นใหญ่ เธอสงสารชะตาจิ๋มของตัวเองมาก ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปหกเดือนชะตาจิ๋มจะขาดรึเปล่า หรือไม่ก็น้องจุ๋มจิ๋มคงถูกน้ำท่วมรูจนไม่มีโอกาสได้หายใจ
หมอเธียรคน(เอา)ดุขับรถไปพลางคิดเรื่องอย่างว่า ไม่ให้เอาก็ไม่เป็นไร ยังมีเวลาเย่อกันอีกมาก ย้ายเข้าคอนโดพ่อเมื่อไหร่พ่อจะเด้าให้ขาสั่นเลยแหละ เขาได้แต่บอกลูกชายให้สงบลงก่อน
เมื่อครู่เธียรไทยเพียงต้องการแหย่เธอเล่นเท่านั้น ไม่นึกว่าไอ้ลูกชายจะตื่นขึ้นมาจริง ๆ จนปวดไปทั้งท่อนลำ
หมอเธียรมองหน้าเธออีกครั้ง เห็นคนข้าง ๆ มีแววตาสีหน้ากังวลใจ
"คิดอะไร คิดเรื่องแม่เหรอ" เขาถาม
"ค่ะ คิดเรื่องแม่ หมอเธียรกรุณาช่วยแม่ด้วยนะคะ"
"ผมจะเข้าไปฟังผลการผ่าตัดตอนบ่าย เบื้องต้นอาจารย์หมอทั้งสองแจ้งมาว่าปลอดภัยดี"
"ขอบคุณหมอเธียรมากค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
"สัญญาว่าจะรักษาแม่ของเธอให้ดีที่สุด ทั้งเครื่องมือทั้งยาที่ดีที่สุด" หมอเธียรยิ้มให้ เขาดูเป็นคนสุขุม เป็นการเป็นงานขึ้นมาทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องจริงจัง
"น่าร๊ากกกก ขอบคุณค่ะ" คนตัวเล็กทำเสียงอ้อร้อ เอ่ยชมคุณหมอ เธอยกมือไหว้คุณหมออีกครั้งหนึ่ง
หมอเธียรทำหน้าเรียบเฉย ขับรถต่อไปเรื่อย ๆ
"หมอเธียรเลี้ยวสิ เกือบเลยซอย" มือชี้บอกให้คุณหมอเลี้ยวรถเข้าบ้านเช่า
รถเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังเล็ก บ้านสีขาวชั้นเดียวมีสองห้องนอน กลางเก่ากลางใหม่แต่สะอาดสะอ้าน มีรั้วเตี้ยสีขาวปลูกไม้เลื้อยประดับสีม่วงอ่อนสลับฟ้าคราม ในบ้านมีสวนดอกไม้หลากชนิด ด้านหลังมีสวนผักออร์แกนิกแปลงเล็ก ๆ ไว้ทำกินในครัวเรือน
ต้นไม้เหี่ยวเฉาไปบ้างเพราะเจ้าของไม่ได้กลับมารดน้ำหลายวัน บ้านเช่าที่เธออยู่กับแม่มาเกือบสิบปี ราคาเช่าไม่แพงถือว่าเจ้าของบ้านใจดีให้เช่าในราคาค่อนข้างถูก จะหาบ้านเช่าราคาเดือนละสามพันบาทมีบริเวณเล็ก ๆ ให้ปลูกผักได้ที่ไหนในยุคนี้ เธอถือว่าโชคดีแล้วที่ได้เช่าอยู่ที่นี่
หมอเธียรเห็นรถยุโรปหรูเปิดประทุุนราคาแพงจอดขวางอยู่หน้าบ้าน รถป้ายแดงราคาแปดหลักจอดอยู่หน้าประตูรั้วบ้านไอยดา
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งสวมสแล็คสีดำกับเสื้อเชิ้ตพับแขนสีฟ้าอ่อน ยืนชะเง้อคอมองเข้าไปในบ้าน
เขาหันมาตามเสียงเครื่องยนต์ที่เพิ่งเลี้ยวเข้ามาจอดต่อท้ายรถของตน
เมื่อรถจอดสนิท เธอลงจากรถ ร่างเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าหาคนตัวสูง
เสียงหวานเรียกผู้ชายคนนั้นอย่างยินดี
"คุณแดน"
หมอเธียรขมวดคิ้ว มือกำพวงมาลัยแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว สายตายังจับจ้องคนตัวเล็กเดินเข้าหาผู้ชายคนนั้นพร้อมรอยยิ้ม เธอยิ้มจนเห็นลักยิ้มเล็ก ๆ บนแก้มขาว
รอยยิ้มอย่างดีใจ ยิ้มทั้งสีหน้าและแววตา รอยยิ้มแบบนั้นที่เธอยิ้มให้ผู้ชายตรงหน้ามันก่อความรู้สึกหลายอย่างในอารมณ์ของหมอ
เขาทุบกำปั้นไปบนพวงมาลัยทีหนึ่ง
วันนี้หมอเธียร bad mood อารมณ์บูดแต่เช้า
'ไอ้หน้าหล่อนี่มันใคร'
- ผู้เขียน
