คุณหมอดุ

obligation พันธะ

ไอยดาเงยหน้าขึ้นมองหมอเธียรไทย สีหน้ากังวลใจเมื่อนึกถึงตัวเลขในบัญชี

"ต้องใช้เงินเยอะมั้ยคะ แม่ต้องผ่าตัดสมอง"

"ถ้าอยากได้รับการรักษาที่ล้ำหน้าที่สุด รวดเร็วที่สุดคงต้องไปโรงพยาบาลเอกชน ซึ่งมันมีค่าใช้จ่ายมหาศาล"

"สไมล์ไม่มีเงินหรอกค่ะ แต่แม่..แม่เป็นทุกอย่างของหนู หมอช่วยแม่ด้วยนะคะ"

น้ำตาไหลหลั่งพรั่งพรูบนแก้มขาว ไอยดาช้อนตามองหน้าคุณหมอด้วยสายตาวิงวอนแกมขอร้องอย่างน่าสงสาร

"โรงพยาบาลของรัฐก็ช่วยเหลืออย่างดีที่สุดตามขั้นตอน แต่หากอยากได้รับการรักษาที่ดีกว่าคุณก็ต้องจ่าย" เขาตอบ

"ทั้งบัญชีสไมล์มีเงินแค่ไม่กี่หมื่น จะพาแม่ไปรักษาได้ยังไงคะ" เธอทำหน้ากังวล มือเรียวบีบเข้าหากันจนมือสั่น ดวงตากลมโตมีน้ำตาเอ่อคลอเงยหน้าขึ้นมองแทบไม่เห็นหน้าคุณหมอ ม่านน้ำตาพร่าเลือนทุกสิ่ง

"ผมมีข้อเสนอ" เขามองเด็กสาวร่างเล็กสูงประมาณร้อยหกสิบกว่านิด ๆ เธอสูงเพียงปลายคางเขาเท่านั้น

"คุณหมอว่ามาเลยค่ะ ถ้าหากช่วยแม่ได้ สไมล์ยินดีทำทุกอย่าง"

"ผมขอเข้าไปตรวจแม่คุณก่อน แล้วค่อยเข้าไปคุยกันในห้องทำงานผม"

"ได้ค่ะ"

นายแพทย์เธียรไทยพาเด็กสาวเข้าห้องไอซียูพร้อมกัน จ้องมองเธอทั้งตัว เห็นไอยดาจับมือแม่ของเธอไว้ น้ำตาไหลต่อเนื่องไม่หยุดบนใบหน้าสวยใส เธอพยายามเข้มแข็ง เพื่อส่งแรงใจให้แม่ที่กำลังนอนป่วยอยู่

เขาตรวจเช็คอาการผู้ป่วย เขียนบางสิ่งลงในชาร์ทยื่นส่งให้พยาบาล มันคือคำสั่งให้วัดความดันเช็คร่างกายอย่างละเอียดเพื่อเตรียมเคลื่อนย้ายผู้ป่วยไปยังโรงพยาบาลเอกชนอันทันสมัยที่สุดในประเทศ โรงพยาบาลเอมเมอร์ราจเป็นโรงพยาบาลของตระกูลกิตติรัตนสุวรรณซึ่งคุณพ่อเขาเป็นเจ้าของอยู่

"หมดเวลาเยี่ยมแล้ว ตามผมมา" เขายิ้มมุมปาก มั่นใจข้อเสนอที่เธอต้องตอบตกลง

ไอยดาเดินตามหมอเธียรเข้าไปยังห้องทำงาน มีเพียงเธอและเขาสองคนในห้องพักแพทย์ คุณหมอคนอื่นคงขึ้นเวรไม่ตรงกันหรือไม่ก็เลิกงานแล้ว มีเพียงหมอเธียรอยู่ในห้องกับไอยดาตามลำพัง เขานั่งลงตรงข้ามเธอ

"ข้อเสนอของคุณหมอคืออะไรคะ" เด็กสาวรีบถาม บนใบหน้ายังมีคราบน้ำตาแห้งกรังติดอยู่

เขามองเธออย่างสิงโตมองลูกกวาง แววตาอ่อนโยนเปี่ยมเมตตาของคุณหมอเปลี่ยนไปเหมือนเป็นอีกคน

เขาขยับเนคไทลง ถอดเสื้อกาวน์สีขาวพาดไว้กับเก้าอี้ ปลดกระดุมเสื้อพับแขนเสื้อขึ้น เดินไปที่ตู้เย็นหยิบแก้วที่มีน้ำแข็งก้อนกลมแช่ไว้ในช่องฟรีสมาวางบนโต๊ะ หยิบขวดวิสกี้จากใต้โต๊ะมาเทใส่เพียว ๆ ครึ่งแก้ว เขากระดกวิสกี้ครึ่งแก้วเข้าปาก ระบายลมหายใจพร้อมกลิ่นแอลกอฮอล์ออกมา

ร่างสูงเดินอ้อมมายังเก้าอี้ที่ไอยดานั่งอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาก้มกระซิบข้างหูเธอ ใกล้เสียจนปลายจมูกคลอเคลียแก้มใสเปื้อนคราบน้ำตา ไอยดาขนลุกซู่เมื่อลมหายใจร้อนผ่าวผสมกลิ่นแอลกอฮอล์เล็กน้อยเป่ารดต้นคอและติ่งหู

เสียงกระซิบจากปากคุณหมอหน้าหล่อยิ่งทำให้เธอสะท้านไปทั้งร่าง

"แค่ยอมแหกขาให้ผมเอา"

น้ำเสียงเหมือนเพลล์บอยนักเชือดก้มกระซิบข้างหู มือใหญ่บีบบนไหล่เธอเบา ๆ สูดดมกลิ่นหอมจากร่างสาวเข้าเต็มปอด