คุณหมอดุ

Chapter 3: negotiation ต่อรอง

สิ้นเสียงนุ่มของหมอเธียรไทย ทุกอย่างเงียบกริบจนแทบได้ยินเสียงเข็มตกกระทบพื้น ไอยดาได้กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกลิ่นน้ำหอมของหมอเธียร

เป็นครั้งแรกที่เธอได้กลิ่นผู้ชายใกล้ขนาดนี้ ลมหายใจร้อนผ่าวขยับไปตามจมูกโด่งคมเป่ารดบนต้นคอขาวเนียน เมื่อเคลื่อนไปที่ไหนเหมือนลมหายใจเขาจะลวกผิวกายเธอให้มอดไหม้

"ตกลงรึเปล่าล่ะ" ร่างสูงยืดกายขึ้น หยิบขวดวิสกี้เทลงแก้วอีกช็อต เขายิ้มอย่างอารมณ์ดี บุคลิกของหมอเธียรเปลี่ยนไปเมื่อเขาเลิกงาน

เมื่อถอดชุดกาวน์สีขาวออก ชายหนุ่มเหมือนถอดวงแหวนแห่งความดีทิ้งไป

'ท้ายที่สุดคนเราก็ต้องเป็นตัวเอง'

เขาเดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม จ้องมองหน้าเด็กสาว จ้องลึกลงไปยังดวงตากลมโตที่ยังเบิกค้างกับข้อเสนอสุดเร่าร้อน เพียงแค่ยอมขึ้นเตียงเป็นผู้หญิงของเขาแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง

'เซ็กส์แลกเงิน'

ไม่มีใครได้ใครเสีย

เธอได้ผลประโยชน์ แม่เธอจะได้รับการรักษาที่ดีที่สุด เขาได้สิ่งที่เขาต้องการคือการมีเซ็กส์กับเด็กสาวที่ตัวเองพอใจ

เธียรไทยเข้าเวรพอดิบพอดีในวันที่เจอเธอครั้งแรก ท่ามกลางกลิ่นเลือดและความวุ่นวายเหมือนกับเคออสพระเจ้าสร้างโลกในห้องฉุกเฉิน กลับเหมือนทุกสิ่งถูกหยุดเวลาไว้เพียงแรกเห็นใบหน้ามอมแมมเปื้อนน้ำตา

นายแพทย์เธียรไทยมองไอยดาไม่วางตาตั้งแต่เห็นร่างเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแม่เธอเข้าห้องฉุกเฉินตอนรถพยาบาลนำร่างแม่เธอมาส่งที่โรงพยาบาล

มีบางอย่างในตัวเธอสะดุดตาเขา จนทำให้เธียรไทยอยากออก 'ล่า' อีกครั้ง

ไอยดาบีบมือเข้าด้วยกัน เธอเม้มปากอยู่หลายอึดใจ ก่อนถามคุณหมอมาดพระเอกด้วยเสียงแผ่วเบา

"ทำไมคุณหมอต้องช่วยสไมล์คะ" เธอมองเขา ไม่นึกไม่ฝันว่าสิ่งที่หมอต้องการคือตัวเธอ

"ทุกอย่างในโลกไม่ได้มาฟรี ๆ หรอกครับ" ใบหน้าหล่อคมเอ่ยตอบ

"แล้วคุณหมอจะให้สไมล์ทำอะไรเป็นการตอบแทน นอกจากเอ่อ..." เธอคิดถึงคำที่เขาพูดว่าแค่ยอมแหกขาให้ผมเอา ปากบางสั่นระริกจนไม่กล้าพูดออกมา

"คุณมีแฟนรึยัง"

"ยังค่ะ"

"ยังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายงั้นสิ"

"เอ่อ..ค่ะ ไม่เคยค่ะ" เธอก้มหน้า แก้มแดงปลั่งเหมือนลูกตำลึงสุกเมื่อเอ่ยตอบประโยคนี้

"ข้อแลกเปลี่ยนง่ายแสนง่าย ถ้าอยากได้เงินรักษาแม่คุณ ก็ต้องยอมแหกขาให้ผมเอา" เขาย้ำ

หมอเธียรไทยเอาสมุดเช็คขึ้นมาเขียนตัวเลข เขาฉีกเช็คออกจากสมุดเช็ค เลื่อนเช็คมาตรงหน้าไอยดา

"สไมล์ต้องทำงานนี้นานเท่าไหร่คะ" ใจหวิวสั่นเมื่อเอ่ยถามคุณหมอ ทางเลือกนี้มันเป็นทางเดียวที่ทำให้แม่เธอรอดชีวิตได้ ไอยดาคิดแล้วคิดอีกกับค่ารักษาหลายแสนบาท

"แค่หกเดือน" ร่างสูงใช้สายตาจับจ้องโลมเลียเธอทั้งตัว

"แค่หกเดือนใช่มั้ยคะ"

"ใช่ หากคุณตกลง ผมจะส่งตัวแม่คุณไปรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนของคุณพ่อผมคืนนี้"

“......” ไอยดาก้มหน้า มือเล็กปัดผมที่ลงมาปรกหน้า ทัดปอยผมไปข้างหู ในสมองสับสนเหลือเกินว่าควรทำอย่างไรดี

เมื่อนึกถึงภาพแม่จ๋านอนป่วยอยู่ในห้องไอซียู เห็นภาพแม่ใส่ท่อช่วยหายใจในสภาพไม่รู้สึกตัว เธอตอบออกไปแทบไม่ต้องคิด

"ตกลงค่ะ"

"ดีมาก" หมอเธียรยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายเหมือนแบดบอยจอมหื่น สีหน้าเขาลุ้นว่าเธอจะตอบว่าเยสหรือโน

เธียรไทยจ้องสาวน้อยในชุดนิสิต เพียงมองเท่านั้นเลือดลมกลับสูบฉีดไปทั่วร่าง บางอย่างใต้กางเกงตื่นตัวขึ้นมาจนเป็นรูปรอย สิ่งที่เขาไม่อาจควบคุมให้มันหลับหรือตื่นได้ เลือดหนุ่มพลุ่งพล่านวิ่งลงไปเลี้ยงรวมกันที่จุดเดียวกลางกาย

ไอยดาใจเต้นตึกตัก เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายมาจ้องเธออย่างโจ่งแจ้ง

คำว่า ‘แค่ยอมแหกขาให้ผมเอา’ ดังก้องอยู่ในหัวเธอซ้ำไปซ้ำมา

"แล้วสไมล์ต้องทำอะไรบ้างคะ"

"ทำให้ผมมีความสุข แค่ขึ้นเตียง ถอดเสื้อผ้าออก อ้าขากว้าง ๆ ร้องดัง ๆ ตอนถูกกระแทก" เสียงทุ้มเข้มกระซิบข้างหูเธออีกครั้งเมื่อเขาเดินอ้อมมาหลังเก้าอี้ ลูบไล้มือใหญ่ไปบนต้นคอระหง

"สรุปว่าตกลงเป็นเมียผมสินะ"

"อื้ม" เธอพยักหน้า