“เนเน่...คุณเป็นอะไร”
“ไม่ค่ะ...ไม่ฉันไม่เป็นอะไร ปล่อยฉันเถอะค่ะ”
“ก็เห็นอยู่ว่าคุณอาเจียน คุณไม่สบายอย่างนั้นเหรอ”
“ฉันสบายดี...ได้โปรด...ปล่อยฉัน...ฉันไม่เป็นอะไรหรอกนะคะเดี๋ยวฉันจะรีบกลับออกไปกินขนมกับโซอี้”
“คุณไม่สบาย...ผมรู้ว่าคุณไม่สบาย”
“ฉันจะเป็นอะไรก็ช่างฉันเถอะค่ะ มันไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว เรื่องของคุณมันก็คือเรื่องของผม”
เพราะเขาพูดจบภิณไลย์ญาก็รวบรวมกำลังที่เหลือหมุนตัวไปเผชิญกับเขาอย่างช้า ๆ ขณะมือทั้งสองยันอกกว้างเอาไว้ทั้งที่เธอแทบจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นได้อยู่แล้ว เธอพยายามเข้มแข็งขณะจ้องหน้าเขาและพูดว่า
“ฉันรู้...ที่คุณบอกว่าเรื่องของฉันเกี่ยวข้องกับคุณมันก็มีอยู่แค่เรื่องเดียวเท่านั้นคือเรื่องเงิน และที่คุณไม่ยอมปล่อยฉันไปก็เพราะว่าคุณต้องการจะทำอะไรก็ได้ที่คุณจะไม่ต้องสูญเสียผลประโยชน์ของตัวเอง บอกแล้วยังไงล่ะคะนิคว่าถ้าฉันยังไม่ตายซะก่อนก็จะทำงา
