ตอนที่ 24 รอยยิ้มที่หายไป
“ปริญลูกจะทานไข่เจียว หรือว่าไก่ทอดครับ” เมื่อกะเวลาเห็นว่าเป็นช่วงใกล้มื้อกลางวัน ปุณณดาจึงขอเข้าไปสำรวจในห้องครัว เพื่อดูว่ามีอะไรที่พอให้ลูกชายทานได้บ้าง ทั้งที่บนโต๊ะนั้นฐาปกรณ์สั่งให้คนเตรียมขนมนมเนยวางไว้ให้เต็มไปหมด
“ปินอยากกินเฟรนช์ฟราย”
“เฮ้ออออ” ตาโตของคนเป็นแม่กลอกมองขึ้นไปบนเพดานห้องทันที อาการนี้ฐาปกรณ์ไม่ได้เห็นบ่อยนัก เพราะเขามักเคยชินกับสีหน้าขึงขังจริงจังดุเครียดของปุณณดามากกว่า
“หม่ามี้ให้เลือกมีแค่ไข่เจียวกับไก่ทอด”
“แต่ปินอยากกินสปาเกตตีได้มั้ยหม่ามี้”
“เฮ้ออออ ทำไมเรื่องเยอะจังเลย ดูนิ้วหม่ามี้นะครับ มีแค่ไข่เจียว กับไก่ทอด ปริญจะกินข้าวกับอะไร” ปุณณดายกนิ้วชี้ขึ้นมา จากนั้นตามด้วยนิ้วกลางข้างกันเพื่อให้ลูกชายได้เลือก ตาโตมองนิ้วมือของแม่ ทำท่าคิดหนักนิ้วจับลังเลเหมือนตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเลือกนิ้วไหน
“ปลาทู”
“ฮึ ฮึ ฮึ” ฐาปกรณ์กับคุณหญิง
