ตอนที่ 28 คืนสู่เหย้า
เป็นเวลานานเกือบสิบปีแล้วหลังจากเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัย ปุณณดาไม่เคยมีเวลา และไม่มีโอกาสกลับมาเยี่ยมเยือนที่นี่อีกเลย ทั้งที่มันเต็มไปด้วยความทรงจำอันมากมาย
นักศึกษาหน้าแก่เกินวัยเดินขวักไขว่ผ่านไปผ่านมา และปุณณดามั่นใจว่าคนเหล่านี้ไม่น่าใช่นักศึกษาระดับปริญญาตรีแน่ เพราะผู้จัดการฝ่ายบัญชีนั่นเท่าที่จำได้มีลูกชายโตจนอายุเกือบเท่าเธอ หรือแม้แต่พนักงานฝ่ายออกแบบนั่นปุณณดาจำได้ว่าสามปีก่อนเธอยังใส่ซองช่วยงานแต่งไปแล้ว
“สวัสดีค่ะคุณปุณ เชิญทางนี้เลยค่ะ” ผู้จัดการฝ่ายการตลาดวิ่งเข้ามาคล้องป้ายชื่อทำจากกระดาษแข็งเก่า ๆ เลอะเทอะเปรอะเต็มไปด้วยสีเมจิกลงมาบนคอ ป้ายชื่อคุ้นตาปุณณดามองมันด้วยความรู้สึกตีบตันอย่างไรบอกไม่ถูก
“ของปินปิน” เด็กน้อยแหงนคอขึ้นมาถามหาป้ายชื่อตัวเองบ้าง
“ของน้องปินปินก็มีครับ นี่ไงป้าเตรียมไว้ให้แล้ว” ป้ายชื่อแผ่นน้อย คล้องให้ลูกชายตัวเล็ก ที่วัน
