พิษรัก วิวาห์ร้าว

ตอนที่ 3 เฉยชา04

เพราะชีวิตนี้ไม่อยากต้องพบเจอกับความเจ็บปวดชายหนุ่มจึงปิดกั้นตัวเองและกลัวจะแบ่งปันความรักให้ลูกไม่มากพอหากมีเพิ่มมาอีก เนื่องด้วยรอยอดีตยังฝังรากลึกอยู่ในใจ แถมข้าวหอมยังไม่ใช่ผู้หญิงที่เขารัก

กระนั้นก็ไม่ใช่ว่าที่รับปากสัญญาเพราะยังอาลัยในรักของอดีตภรรยา โดยอีกหนึ่งเหตุผลนั่นคือชายหนุ่มจะมีลูกที่เกิดจากความรักเท่านั้น

“ระวังเถอะลูก ในวันที่แกอยากจะมีลูกกับหนูข้าว แล้วเขาจะไม่อยากมีลูกกับแกบ้าง” กลัวใจเสียจริงๆ ว่าวันหนึ่งลูกชายจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า

“คงไม่มีวันนั้นครับ” ประโยคของบิดาทำให้อาชาแต่งยิ้มบนใบหน้า เชื่อว่าไม่มีทางลงเอยเช่นนั้นในเมื่อตนเองปิดตายหัวใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“แล้วพ่อจะคอยดู”

อารัญทิ้งท้ายไว้เพียงประโยคสั้นๆ แล้วแยกตัวกลับไปยังบ้านพักซึ่งอยู่ในจังหวัดราชบุรี บั้นปลายชีวิตอยากจะอยู่กับธรรมชาติ ไร้ซึ่งควันพิษและรถราแออัด แต่กระนั้นก็ยังไปๆ มาๆ อยู่เสมอ

ถึงแม้จะไม่สนใจแต่อย่างไรถ้อยคำของบิดาก็ทำให้อาชานั่งจมปลักอยู่กับประโยคนั้น ก่อนสั่นศีรษะคงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก และไม่คิดว่าข้าวหอมจะอยู่กับเขาได้นาน ขี้คร้านไม่เท่าไรก็มาขอแยกทาง ซึ่งก็เคยได้รับรู้เรื่องราวของเจ้าหล่อนมาบ้าง รับรู้ว่าเป็นคนที่บิดาให้ความช่วยเหลือ

พริบตาต่อมาลำตัวโตยันขึ้นพร้อมขยับเท้าเดินขึ้นไปด้านบน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนของตนเอง กระนั้นกลับต้องเดินออกมาในสองนาที

อาชาต้องเปลี่ยนเป้าหมายยามไม่พบบุตรสาวอยู่ในห้อง เขาจึงคาดเดาไปว่าภรรยาป้ายแดงน่าจะพาจันทร์เจ้าเข้าไปอาบน้ำในห้องของเจ้าหล่อน ซึ่งเพียงหมุนลูกบิดประตูห้องเข้าไปก็ได้ยินเสียงหัวเราะของคนทั้งสอง ดูท่าทางแม่หนูน้อย ยอดดวงใจจะสนุกไม่เบา

ไม่นานเจ้าของร่างกำยำก็หยุดเท้า หลังได้ยินเสียงเล็กๆ ของภรรยาที่เขาไม่ต้องการ

“เป็ดน้อยก้าบๆ หนูเจ้าเป็นอะไรดีคะ น้าข้าวจะเป็นเป็ด” หญิงสาวยกเจ้าตุ๊กตาเป็ดขึ้นมาแล้วทำมือขึ้นลงและนำของพวกนี้มาจากห้องของอาชาพร้อมเสื้อผ้าของจันทร์เจ้า

“เป็นม้า” แม่หนูน้อยตอบด้วยถ้อยคำไม่ชัดเจนนักทำให้หญิงสาวอมยิ้ม ยิ่งได้อยู่ใกล้ยิ่งเอ็นดูและรู้แล้วว่าทำไมอาชาถึงรักบุตรสาวมากถึงเพียงนี้ ซึ่งสายตาคู่ใสไม่มีพิษมีภัยเหมือนกับของผู้ใหญ่ที่บางหนก็บาดลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ

“เอ...แต่ม้ามันอยู่ในน้ำไม่ได้นะคะ เป็นปลาน้อยดีไหมคะ” หญิงสาวอธิบายแล้วยกมือขึ้นไปลูบผมนุ่ม

“นางเกือก”

“นางเงือกค่ะหนูเจ้า ไม่ใช่นางเกือก”

ข้าวหอมหัวเราะออกมาเบาๆ กับถ้อยคำของเด็กตัวเล็ก โดยไม่รู้ว่ามีคนคนหนึ่งแอบฟังอยู่ ซึ่งไปกระตุ้นใจดวงกระด้างให้กระตุบวูบเพราะสัมผัสได้ถึงความจริงใจไม่ได้มาจากการเสแสร้ง ทว่าใจของเขามีบาดแผลที่ลึกมาก ฉะนั้นเท่านี้ยังถือว่าขี้ปะติ๋วไปเลยถ้าหากจะทำให้มันสั่นคลอน

ก่อนเจ้าของดวงหน้าหวานจะนิ่งไปชั่วขณะ เนื่องจากนึกคิดไปถึงว่าถ้าเธอมีโอกาสได้มีลูกบ้างคงจะดี น่าจะน่ารักไม่ต่างจากเด็กตรงหน้า เพียงแค่ลูกของเธอคงไม่มีวันเกิดจากอาชา เนื่องด้วยเขาไม่ต้องการคิดแล้วรู้สึกเจ็บไม่น้อย

สำหรับร่างบอบบางอยากจะแต่งงานเพียงแค่ครั้งเดียวและเชื่อว่าลึกๆ แล้วเขาเป็นคนดี แต่รอยอดีตทำให้ไร้หัวใจ ทว่าอย่างไรก็ทำใจเผื่อไว้เพราะบางทีมันอาจจะสุดปลายมือจะเอื้อมถึง

ส่วนชายหนุ่มกลับเลือกขยับเท้าเดินออกจากห้อง ไม่อยากขัดความสุขของลูก ถึงใจจะไม่อยากให้ทั้งสองผูกพันกันและหวังว่ามันจะไม่พัฒนาไปเป็นความรู้สึกดีๆ ไม่เช่นนั้นเขาต้องเป็นคนหยิบยื่นกรรไกรไปตัดสายสัมพันธ์ให้ขาดออก

-----------------