“จะ... จะทำอะไรน่ะ” สิริวรรณฟื้นขึ้นมาก็สะดุ้งตกใจเมื่ออีกฝ่ายกำลังเลิกผ้าห่มของเธอออก เธอหน้าแดงจัดเมื่อเห็นร่างกายตัวเองใต้ผ้าห่ม
“นายทำอะไรฉันนี่”
“ยังไม่ได้ทำอะไร” นายยักษ์รีบปฏิเสธทันควัน
“แล้ว... ทำไมฉันถึงไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ นายข่มขืนฉันใช่ไหม คนบ้า สารเลว” สิริวรรณโถมตัวเข้าทุบตีเขา นายยักษ์ยกมือขึ้นป้องกันตัวแต่ไม่ต่อสู้หรือตอบโต้ทำร้ายเมียของตัวเองเลย
“ว้าย! อย่ามองนะคนโรคจิต ทะลึ่ง” เธอรวบผ้าห่มมาคลุมร่างตัวเองเอาไว้ เมื่อเห็นเขาเอาแต่มอง (นม) ของเธอไม่วางตา
“อย่าไปเลยนะ” นายยักษ์ทำตาละห้อย สิริวรรณหันไปทำท่าจะด่าแต่เงียบกริบ มองกะละมังที่มีผ้าขนหนูผืนเก่าๆ พาดอยู่ก็พอเข้าใจ
“นะ... นายเช็ดตัวให้ฉันเหรอ” สิริวรรณเอ่ยถาม นายยักษ์รีบพยักหน้าทันที เธอหันรีหันขวางเพื่อจะหาเสื้อผ้ามาสวมใส่
“ชุดนอน” นายยักษ์เหมือนรู้ร่างสูงใหญ่เดินไปหยิบชุดนอนสีชมพูน่ารักมายื่นให้
“ชุดนอนของใคร
