อื้มมม ภีมะระบายลมหายใจออกมาอย่างสบายตัว สองสามวันมานี้เขาดีขึ้นมาก แม้การกินอาหารอ่อนๆ เขาจะปวดท้องอยู่บ้าง แต่กาหลงจะมียาช่วยย่อยให้เขาสบายท้องมากขึ้น ทำให้เขากินได้เยอะขึ้น เขาสามารถนั่งได้เวลานานๆ โดยไม่ปวดหัว
แม้เขาจะยังไม่เริ่มเดินเพราะแขนขายังอ่อนแรงอยู่มาก กาหลงก็เพียรนวดกระตุ้นการหมุนเวียนเลือดให้เขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยเลย
“กาหลงยินดีดูแลคุณชายไปตลอดชีวิตโดยไม่หวังความรักตอบจากคุณชาย แค่ได้รับการความเมตตาบ้างก็พอ”
“ชีวิตมันไม่ได้ง่ายแบบนั้นหรอก ตอนนี้ฉันยังจำอะไรไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ ฉันไม่พร้อมจะดูแลใครและฉันเป็นผู้ชายจะคอยให้ผู้หญิงมาเลี้ยงดูและดูแลไปตลอดคงไม่เหมาะ” กาหลงพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“กาหลงจะช่วยคุณชายฟื้นฟูร่างกายในทุกๆส่วน ตอนนี้คุณชายรู้สึกอย่างไรบ้างคะ...” ภีมะสูดลมหายใจเข้าปอด เพราะเขารู้สึกจริงๆ ทั้งการนวดอย่างตั้งใจ ทั้งเรือนร่างเย้ายวน ต่อให้รู้สึกต
