One night stand เมียบำเรอแสนรัก

ท้าทาย...1

ทันทีที่ก้าวพ้นประตูห้องของสาธิตออกมา พลอยใสก็ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ น้ำตาที่กลั้นมานานไหลอาบแก้มอย่างไม่ขาดสาย ความเจ็บปวดที่ท่วมท้นทำให้เธอยืนแทบไม่ไหว พลอยใสหันหลังให้ประตูบานนั้นแล้วรีบก้าวเดินไปตามทางเดินอย่างไร้จุดหมาย

ทุกย่างก้าวที่เดินออกจากคอนโดของสาธิตราวกับกำลังเดินหนีจากฝันร้าย เธอเดินลงบันไดอย่างรีบร้อนโดยไม่สนใจลิฟต์ ไม่สนใจใครที่เดินสวนไปมาในอาคาร เธอหวังเพียงแค่ว่าจะหนีให้พ้นจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุด ภาพของสาธิตที่นอนกอดผู้หญิงอีกคนยังคงติดตา ไม่ว่าจะพยายามสลัดออกอย่างไรมันก็ไม่ออกไปจากสมองของเธอ แต่ตรงกันข้ามมันยิ่งแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อออกมาถึงด้านนอกคอนโด เธอทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งตัวแรกที่เห็นแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น ความสัมพันธ์ที่เธอสร้างมากับสาธิตตลอดสามปีพังทลายลงในเวลาเพียงไม่กี่วินาที เธอรู้สึกเหมือนคนโง่ที่ถูกหลอกมาตลอด หัวใจของเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ และไม่มีทางที่จะกลับมาประสานกันได้อีก

พลอยใสใช้มือปาดน้ำตาออกจากแก้มอย่างลวกๆ แล้วพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอรู้ว่าเธอต้องไปจากที่นี่ แต่เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เพราะที่ห้องของเธอก็มีภาพความทรงจำเกี่ยวกับเธอและสาธิต ซึ่งเธอไม่อยากเห็นมัน เธอแค่อยากจะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

พลอยใสตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปอย่างช้าๆ โดยที่ยังคงมีน้ำตาคลออยู่เต็มสองเบ้า เธอจะไม่ยอมให้ความเจ็บปวดนี้ทำลายเธอได้ และไม่ว่าเส้นทางข้างหน้าจะยากลำบากแค่ไหน เธอก็จะเดินหน้าต่อไปอย่างเข้มแข็งให้ได้

พลอยใสตัดสินใจแล้วว่าพอ พอแล้วกับความรักที่หลอกลวง พอแล้วกับผู้ชายที่นอกใจ พอแล้วกับความเจ็บปวดที่เธอได้รับทั้งหมด เธอจะไม่มีวันหันกลับไปอีกเด็ดขาด แม้ว่าหัวใจจะยังคงแตกสลาย แต่นั่นคือการเริ่มต้นของชีวิตใหม่ ที่เธอจะต้องเดินไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็งให้ได้

เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่มีสาธิตอยู่ในนั้น เธอจะปล่อยให้เขาและระวีอยู่ด้วยกันอย่างที่พวกเขาต้องการ และจะใช้ชีวิตของเธอเองให้ดีที่สุด เพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนและตัวเธอเองเห็นว่าเธออยู่ได้โดยไม่มีเขา

และนี่คือการประชดความรักของพลอยใส เธอได้ปล่อยวางความรักที่ล้มเหลวเอาไว้เบื้องหลัง และกำลังก้าวเดินเข้าสู่เส้นทางใหม่ที่จะนำพาเธอไปพบกับอะไรก็ไม่รู้ แต่เธอก็ยังเลือกที่จะทำอย่างนั้น ด้วยเพราะว่าเธออยากรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย มันทำให้คนที่คบหากันมานานหลายปี สามารถทรยศซึ่งกันและกันได้ขนาดนี้เชียวหรือ

คืนนี้กรุงเทพฯ ดูเหมือนจะสว่างไสวกว่าทุกคืน พลอยใสเดินเข้าไปในผับชื่อดังใจกลางเมือง แสงไฟนีออนหลากสีสาดส่องไปทั่วบริเวณ เสียงเพลงดังกระหึ่มจนแทบจะกลืนกินทุกสรรพเสียงรอบตัว แต่ในสมองของเธอมีเพียงภาพของสาธิตที่กำลังก่ายกอดกับผู้หญิงคนนั้น