พิศวาสรักทะเลหวาม บทที่ 4
1068 คำ
“สันทรายนั่นมันจะโผล่ขึ้นมาตอนน้ำลด ผมจะพาคุณเจนเข้าไปดูใกล้ ๆ นะครับ ผมจะพาคุณเจนไปขุดหาหอยที่นั่น”
เจนสุดามองภาพเบื้องหน้าด้วยความตื่นเต้น มันเป็นสันดอนทรายที่โผล่ขึ้นมากลางทะเลลึกใกล้แนวเขาหินปูน ทอดตัวยาวออกไปสุดลูกตาท่ามกลางแสงแดดส่องกระทบผืนน้ำเหลือบพรายเป็นเงาระยับ
ไคนำเรือเข้าไปเกยบนสันทรายและค่อย ๆ ประคองหญิงสาวลงจากลำเรือ ทุกครั้งที่เขาสัมผัสถูกเนื้อต้องตัวเธอก็เหมือนมีอะไรบางอย่างแล่นเข้าไปทำให้รู้สึกวาบไหวอยู่ในส่วนลึก มือหนาของเขา แขนแกร่งและมัดกล้ามนั่นมันทำให้เจนสุดาจินตนาการถึงพระเอกนิยายอีโรติกอย่างไม่ตั้งใจ
“มานี่ซีครับ ผมจะทำอะไรให้ดู”
ชายหนุ่มหันมาร้องเรียกหญิงสาว เจนสุดาวิ่งเข้าไปดูเขาขุดทรายเป็นรูลึกด้วยความกระตือรือร้น สักครู่ไคก็ล้วงเอาอะไรบางอย่างขึ้นมาจากด้านล่าง
“หอยหรือคะ?” เจนสุดามองสิ่งที่อยู่ในมือของเขาด้วยความฉงน
“ครับ...มันเป็นหอยปากหนา กาบหอยหนาและหนักมาก แต่ก็อร่อยมากด้วย”
“ฉันไม่เคยเห็นเลยนะคะ น่าตื่นเต้นจังค่ะ”
“ลองขุดดูซีครับ ใต้สันทรายนี่มันฝังตัวอยู่เยอะเลย แต่ทะเลแถบนี้ยังเป็นธรรมชาติมาก ก็เลยไม่ค่อยมีใครเข้ามาขุดไปขาย”
ไคกล่าวก่อนจะหันหลังและเดินไปข้างหน้าปล่อยให้หญิงสาวลองขุดทรายตรงนั้นลึกลงไป กระทั่งเธอรู้สึกว่ามือสัมผัสกับอะไรแข็ง ๆ บางอย่าง แต่แล้วเจนสุดาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย!” เสียงนั้นดังมากพอจะทำให้ไครีบหันมามองและวิ่งกลับมายังหญิงสาวที่ยกมือซึ่งนิ้วของเธอเปื้อนเปรอะด้วยเม็ดทรายและรอยเลือดสีแดงเข้ม เจนสุดามีสีหน้าตระหนกตื่นและซีดขาวเมื่อเห็นเลือด
“คุณเจน...อยู่นิ่ง ๆ นะครับ” ไครีบบอกขณะย่อตัวลงและคว้ามือของเธอเข้าไปดูใกล้ ๆ
“คุณคงจะถูกเปลือกหอยบาดเข้าแล้ว ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะช่วยทำแผลให้”
ว่าแล้วหนุ่มลูกครึ่งไทยฮาวายก็ดึงมือให้หญิงสาวให้ตามเขาไปและจุ่มนิ้วของเธอลงไปในน้ำทะเล เขาทำให้เธอประหลาดใจมากขึ้นอีกด้วยการก้มลงไปที่นิ้วเรียวเพื่อดูดกลืนรอยเลือดซิบนั้นเข้าไปในปากหยักหนา
ไคดูดเล็มบนนิ้วของหญิงสาวแผ่วเบา เจนสุดาหัวใจเต้นรัวเร็ว เธอตื่นเต้นสุดประมาณและรู้สึกวาบหวามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ชายหนุ่มยังคงกลืนนิ้วของเธอไว้
และในวินาทีนั้นเองที่เขาช้อนตาขึ้นมองเธอ เจนสุดาหลบสายตาคมคู่นั้นไม่ทัน เธอกับเขาสบประสานสายตากันชั่วครู่ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ตั้งตัวกลีบปากละมุนก็ถูกริมฝีปากหยักหนาของหนุ่มลูกครึ่งไทยฮาวายประกบปิดเอาไว้แนบแน่น
มันเป็นจูบแรกของนักเขียนนิยายสาว เป็นความรู้สึกที่ช่างแตกต่างจาก จูบ ในจินตนาการของเธอลิบลับ มันไม่ใช่แค่การประกบปากกันเฉย ๆ แต่ยังเป็นความดูดดื่มที่เกิดขึ้นจากปลายลิ้นของคนที่เธอยอมให้เขาล่วงล้ำเข้ามา
ปากของเธอระริกสั่น ทว่าก็ช้าไปที่จะปฏิเสธ มันเป็นความหอมหวานที่เธอสัมผัสได้จากของจริง ณ ตอนนี้ เวลานี้ ในขณะนี้แล้ว ไคไล้เล็มและเลาะเลียในอุ้งปากของเธอด้วยลิ้นหนาของเขา
“อู...อืม...อือ” เจนสุดาเผลอครางลึกในลำคอ ไคยังจับมือของเธอข้างที่โดนเปลือกหอยบาดไว้แน่นและในขณะเดียวกันเขาก็จูบเธออย่างมีชั้นเชิงและลีลาการจูบนั้นก็ทำให้เธอจินตนาการไปว่าเธอกำลังเป็นนางเอกนิยายอีโรติกแทนที่จะเป็นนิยายโรมานซ์
“คุณเจน...” ไคครางชื่อของเธอออกมาเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกไป ชายหนุ่มทำสีหน้าเหมือนสำนึกผิดที่เผลอไผลทำอะไรตามใจปรารถนา แต่เมื่อครู่เขาหักห้ามใจตัวเองไม่ได้นี่นาเมื่อเห็นริมฝีปากจิ้มลิ้มของเจนสุดาเผยออกเหมือนอย่างจะเชิญชวน
“เอ้อ...เดี๋ยวผมจะพาคุณเจนเข้าไปเที่ยวชมป่าโกงกางด้านโน้นก็แล้วกันนะครับ คงจะดีกว่าขุดหอยที่นี่”
เขานำเสนอด้วยรอยยิ้มที่หญิงสาวไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าไค เป็นชาวประมงที่หล่อเหลามากขนาดไหน ดวงหน้าสวยหวานแดงซ่านและช่างน่าอายเพราะเขาคงสังเกตได้ว่าเธอเขินมากขนาดที่หายใจผิดจังหวะ
“ฉันนี่แย่จริง ๆ นะคะ ดูซี ขุดหาหอยแค่นี้ก็ได้แผลซะแล้ว”
“ว่ากันไม่ได้หรอกครับ ขนาดคนที่ชำนาญแล้วก็ยังมีพลาดได้ มันเป็นเรื่องธรรมดาครับคุณเจน ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวน้ำลดลงมากเรือจะเข้าไปในคลองเล็กลำบาก”
”ไค...” เจนสุดาร้องเรียกเมื่อเขากำลังจะเดินนำหน้า ไคหันกลับมาอีกครั้ง
“มีอะไรหรือครับ?”
“เอ้อ...ทีหลังอย่าเรียกฉันว่า คุณ เลยนะคะ เรียก เจน เฉย ๆ ดีกว่าค่ะ”
เจนสุดาเห็นรอยยิ้มเขิน ๆ ของชาวประมงหนุ่มหล่อล่ำแล้วเหมือนกับว่ามันกำลังทำให้หัวใจของเธอละลาย
“ครับ...เจน” ไครับปากก่อนจะช่วยประคองเธอขึ้นเรือหาปลาของเขาและล่องเข้าไปในคลองเล็ก ๆ ที่โอบล้อมด้วยป่าแสมและโกงกางรกเรื้อ ธรรมชาติอันงดงามทำให้เจนสุดาลืมความเจ็บปวดบนแผลที่นิ้วของเธอไปเลยทีเดียว
ไคพาเรือของเขาแล่นเลาะเข้าไปในคลองน้ำเล็ก ๆ ที่สองฝั่งเต็มไปด้วยไม้น้ำเค็มจำพวกโกงกางดูน่าตื่นใจจนหญิงสาวไม่รู้สึกตัวเลยว่ามันลึกเข้าไปมากแค่ไหนแล้ว กระทั่งแดดเริ่มโรยแสงเป็นสีส้มอ่อน และเมื่อไคหันหัวเรือกลับเขาก็พูดขึ้นมาว่า
“โอ...แย่จริง น้ำลดมากจนเรือออกไปไม่ได้แล้วล่ะครับ”
- ผู้เขียน
