ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อเห็นว่าคุณแม่ของพี่ต้าเดินไปแล้ว ทำยังไงก็นึกภาพไม่ออกว่าท่านจะยอมรับฉันเป็นลูกสะใภ้ได้ยังไง
หลังจากล้างจานเสร็จแล้วฉันก็ไปหยิบไม้กวาดมากวาดหน้าบ้าน แม่บ้านที่นี่ไม่รู้หายไปไหนหมดไม่เห็นเลยสักคน ไม่รู้ว่าทำความสะอาดหน้าบ้านครั้งล่าสุดเมื่อไรถึงได้ฝุ่นเยอะขนาดนี้
“ทำอะไร” พี่ต้าเดินมาดึงไม้กวาดออกจากมือฉันพร้อมถามเสียงดุ
“มีนไม่อยากอยู่เฉย ๆ ให้แม่พี่ว่าหรอกนะคะ”
“แต่พี่ไม่อยากให้ทำถึงขนาดนี้ เธอเป็นเมียไม่ใช่คนรับใช้” พี่ต้าถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะจับมือฉันขึ้นมาดูแล้วลูบเบา ๆ “มือแดงหมดแล้ว”
“ทำอย่างกับว่ามีนเป็นลูกคุณหนูไปได้ มีนน่ะทำงานบ้านตั้งแต่เด็กเลยนะคะ”
“ห้ามทำอีก” เหมือนพี่ต้าไม่ได้ยินที่ฉันบอกเลย จะให้อยู่เฉย ๆ คงถูกแม่ตัวเองพูดใส่อีกแน่ ๆ ก็รู้ ๆ อยู่ว่าเกลียดฉันมากขนาดไหน
“มีนอยากเอาชนะใจแม่นะคะ พี่ต้าอย่าห้ามเลย”
“ทำแบบนี้แล้วแม่พี
