“คุณคะ วดีว่าเราบอกลูกหน่อยดีมั้ยคะ วดีกลัวลูกเครียดมากไปกว่านี้” เธอหันไปถามสามี
“นั่นสิครับคุณพ่อ บอกความจริงกับมันเถอะครับ ผมกลัวมันจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าไปซะก่อน” จิณณ์บอกเสียงเครียด
“บอกอะไรผมเหรอครับคุณแม่ คุณพ่อ ไอ้ซัน ไอ้จิณณ์ มีอะไรกันวะ” กุลวุฒิมองหน้าทุกคนอย่างสงสัย
“คือว่า...” วุฒิกรค่อยๆ เดินไปนั่งข้างเตียงแล้วมองลูกชายนิ่ง
“เรื่องที่ลูกเป็นอัมพฤกษ์ครึ่งท่อนล่างนั่นน่ะ ความจริงแล้วมันเป็นเพราะ...”
แล้วท่านก็ยอมบอกความจริงให้ลูกชายได้รับรู้ หลังจากพูดจบบรรยากาศภายในห้องก็เงียบกริบราวกับป่าช้า ก่อนที่กุลวุฒิจะโวยวายออกมาลั่นห้องด้วยความโมโห
“พ่อ! พ่อทำอะไรแบบนี้เนี่ย ผมเกือบเป็นบ้าแล้วรู้มั้ยครับ!”
“เออๆ พ่อรู้ว่าผิด แต่พ่อแค่อยากสั่งสอนแกหน่อยเท่านั้นเอง แกจะได้ไม่กล้าทำอะไรเสี่ยงๆ แบบนี้อีกไงล่ะ”
“แต่แบบนี้มันแรงไปนะครับ ผมนึกว่าไอ้หนูของผมจะใช้งานไม่ได้ตลอดชีวิตแล้วซะอ
