รักต้องแว๊น ซีรีย์นี้มี แรด

อุ้ย! วินคนนี้หล่อจัง 2

“อุ๊ย!” จันทร์เจ้าร้องออกมาเบาๆ เมื่อใบหน้าของเธอชนเข้ากับแผ่นหลังของชายหนุ่ม วินมอเตอร์ไซค์เบรกกะทันหันเพื่อให้รถกระบะที่แล่นมาผ่านไปก่อน ความแน่นของแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อทำเอาเธอไปไม่เป็น

“คุณจันทร์เป็นอะไรมากไหมครับ?” ชายหนุ่มหันมาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ดวงตาคมเข้มฉายแววกังวล กลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ

“ไม่เป็นอะไรค่ะ” เธอรีบตอบ แต่ในใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา

“คุณจันทร์กอดเอวผมไว้แน่นๆ ก็ได้นะครับ เดี๋ยวจะตกรถ ผมเป็นห่วง” น้ำเสียงที่อ่อนโยนแฝงด้วยความใส่ใจ ทำให้หัวใจของจันทร์เจ้าแทบละลาย

“ได้ค่ะ”

พ่อจ้า แม่จ้า! เขาอ่อยหนูอีกแล้วววว! จันทร์เจ้าแทบอยากกรีดร้องในใจ ขณะโอบเอวชายหนุ่มไว้แน่น เนื้อแน่นๆ ที่สัมผัสผ่านปลายนิ้วทำให้เธอเผลอคิดไปไกล “โอ๊ยย... อยากจะกัดให้จมเขี้ยว ไม่อยากแค่กอดแล้วนะ ขอเอาไปฟัดทั้งคืนได้ไหมเนี่ย!” เธอกรีดร้องในหัวใจ แต่เก็บอาการไว้แน่น

“ถึงแล้วครับคุณจันทร์” เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้น พร้อมกับจอดรถอย่างนุ่มนวลที่หน้าห้างสรรพสินค้าใกล้หมู่บ้าน เขาถอดหมวกกันน็อกออก เผยใบหน้าคมคายที่มาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น

“เท่าไรคะ?” จันทร์เจ้าถามพร้อมยื่นหมวกกันน็อกคืนให้ ก่อนจะเปิดกระเป๋าสตางค์เตรียมจ่าย

“ผมไม่คิดเงินครับ ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่ทำให้คุณจันทร์ตกใจเมื่อกี้” เขารีบตอบทันทีเมื่อเห็นว่าเธอจะหยิบธนบัตรออกมา

“แต่...” จันทร์เจ้ามองเขาอย่างลังเล ใบหน้าแสดงถึงความไม่สบายใจ

“ถือว่าผมขอนะครับ คุณจันทร์คนสวย อย่าให้ผมลำบากใจเลยนะครับ” น้ำเสียงจริงจังกับดวงตาคมที่ดูเศร้าลงเล็กน้อย ทำให้เธอใจอ่อนในทันที

“คือ... จันทร์เกรงใจค่ะ ไม่อยากนั่งฟรี อีกอย่างคุณเสียเวลามาส่งจันทร์ แถมยังไม่เอาเงินอีก” เธอพยายามอธิบายด้วยน้ำเสียงเบา ขณะเก็บเงินลงกระเป๋าด้วยความลังเล

“เรื่องนี้สบายมากครับ คุณจันทร์ไม่ต้องคิดมาก ผมไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอกครับ แค่มารับจ๊อบเสริมเท่านั้นเอง” น้ำเสียงของเขายังคงนุ่มนวล ทำให้เธอไม่กล้าขัด

“อ๋อ... งั้นจันทร์ขอบคุณมากนะคะ ที่มาส่งแถมยังไม่คิดเงินอีก” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรครับ”

“จันทร์ขอตัวไปทำธุระก่อนนะคะ ขับรถดีๆ นะคะ” เธอพูดก่อนจะหันเดินเข้าห้าง

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มตอบพร้อมยิ้มเล็กน้อย สวมหมวกกันน็อกและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

จันทร์เจ้ายืนมองรถที่ลับสายตาไป ก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้าง แต่ในใจยังคงอุ่นวาบ เธอแอบยิ้มให้กับตัวเอง “โอ๊ยยย หนุ่มวินคนนี้หล่อแล้วยังใจดีอีกต่างหาก! เสียดายจังที่ไม่ได้ถามชื่อ!” เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินต่อพลางคิดในใจ “ถ้าชวนกลับไปอยู่ด้วยกันเลยจะดูเร็วไปไหมนะ? โอ๊ย พ่อหนุ่มวินคนนี้ หลงจนไม่รู้จะพูดว่าอะไรแล้ว!”