รักต้องแว๊น ซีรีย์นี้มี แรด

หมู่บ้านแรดของจริง 2

"เจ๊จันทร์ ได้ข่าวว่ามีวินคนใหม่มาด้วย เจ๊เคยเห็นหน้าหรือยัง?" สาวน้อยคนสวยนามว่า “ริชชี่” ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หลังจากได้รับข้อความจากเพื่อนในหมู่บ้านที่ส่งไลน์มาบอกว่า มีหนุ่มวินคนใหม่มาเสริมทีมอีกหนึ่งคน แถมหล่อเหลาเกินบรรยาย ทำเอาแรดน้อยๆ อย่างเธออยากเห็นหน้าจนตัวสั่น อยากรู้ว่าหล่อสมคำร่ำลือแค่ไหน

"เห็นสิ เมื่อช่วงสายเจ๊เรียกให้ไปส่งที่ห้างมาแล้ว ได้นั่งฟรี แถมโอบเอวอีกด้วยนะ บอกเลยฟินสุดๆ" จันทร์เจ้าตอบกลับ พลางส่งยิ้มมุมปากยั่วโมโสพวกเด็กๆ

"โห ร้ายมาก! แซงหน้าไปก่อนเลย เกินหน้าเกินตาพวกน้องๆ ไม่รอกันบ้างเลยนะ!" เสียงโอดครวญดังขึ้นพร้อมกันจากเหล่าเด็กสาวที่มองจันทร์เจ้าด้วยความเสียดาย

"เดี๋ยวเถอะ! ระวังจะโดนเจ๊เขกหัวไอ้โจอี้!" เธอทำท่าเงื้อกำปั้นเบาๆ ก่อนจะชี้นิ้วไปทางกลุ่มวินมอเตอร์ไซค์ที่อยู่ไม่ไกล "ถ้าอยากรู้ว่าหล่อแค่ไหน ก็วิ่งไปดูเองเลย! โน่น วินอยู่ข้างหน้า คนยังไม่ค่อยมี เชิญสำแดงฤทธิ์เดชความแรดของพวกเอ็งออกมาให้เต็มที่!"

ไม่ทันขาดคำ สาวน้อยแสนซ่าอย่าง “ส้มโอ” ก็วิ่งพรวดออกไปก่อนใคร พลางตะโกนเสียงดังลั่นจนคนที่อยู่แถวนั้นหันมามอง

"พี่วินขา... น้องส้มโอมาแล้วค่า!" เสียงใสเจื้อยแจ้วของเธอเรียกความสนใจจากกลุ่มวินมอเตอร์ไซค์ได้ทันที

"คุณภาคินครับ คุณภาคิน! สาวๆ แก๊งแรดมาแล้ว นู่นนน" หนุ่มวินคนหนึ่งสะกิดเจ้านายใหญ่ พลางชี้ไปที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน เห็นเหล่าเด็กสาวแก๊งแรดเดินกลับมาจากเข้าค่ายกันครบทีม โดยมีจันทร์เจ้าเดินตามหลังมา

"สวัสดีค่ะลุงสิงห์ สวัสดีค่ะพี่วินสุดหล่อของน้องส้มโอทุกคน คิดถึงมากเลยค่า!" ส้มโอเอ่ยทักทายอย่างร่าเริง พร้อมยกมือไหว้ทุกคนด้วยความนอบน้อม แต่ก็ยังแฝงความขี้เล่นตามนิสัย

"ไหว้พระเถอะลูก ไปเข้าค่ายเหนื่อยไหมล่ะ?" ลุงสิงห์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่จากที่เห็นตรงหน้า เขาคงไม่ต้องการคำตอบ เพราะเด็กๆ พวกนี้ดูไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย

"สบายมากเลยค่ะลุงสิงห์ แค่นี้จิ๊บๆ! แต่...ส้มโอไม่ค่อยสบายใจเลยนะคะ เพราะไม่ได้เจอพี่วินตั้งหลายวัน คิดถึงมากกก!"

"พวกพี่ก็คิดถึงน้องส้มโอเหมือนกันครับ คิดถึงฝีมือขนมของน้องด้วย" หนุ่มวินหน้ามนประจำตัวส้มโอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเอาอกเอาใจ เขาอดยิ้มไม่ได้เมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่เด็กสาวแก๊งแรดไม่อยู่ ทำเอาพวกเขาเหงาหูไปตามๆ กัน แถมอดกินของอร่อยๆ ที่เด็กๆ มักนำมาฝากอีกด้วย