“ ป๊าหมายถึงงานอื่นน่ะลูก งานแบบนี้ที่ทำให้ลูกตัวเองตกอยู่ในอันตราย ป๊าจะไม่ทำอีกแล้ว สาบาน เนาะ พวกลื้อว่าไง ” ท้ายประโยคเข้าหันไปหาลูกน้องด้านหลัง พวกเขารีบตอบมาขันแข็ง
“ ไม่ทำแน่นอนครับ ถ้าเสี่ยไม่สั่ง ”
“ พอกันทั้งนายทั้งลูกน้อง ” พราวพธูส่ายศีรษะอย่างแสนระอา
“ แต่ยังไงก็ต้องสะสางกับคุณภาคเรื่องลอบยิงเสี่ยคราวก่อนอยู่ดี ผมอุตส่าห์อดทนมาตั้งหลายเดือน มือปืนทั้งหมดเสี่ยให้นักสืบตามจนเจอยันนายหน้าที่รับงาน คุณจะว่าไง ” ราชย์เอ่ยเสียงเหี้ยมเกรียม ทุกคนจึงพุ่งความสนใจที่ไปภาคอีกครั้ง เขาค่อย ๆ พนมมือขึ้นแล้วสะอึกสะอื้น
“ ผมยอมรับว่าจ้างมือปืนไปยิงเสี่ยจริง ๆ ”
“ แล้วคราวนี้ยังจ้างไปดักยิงอั๊วที่มาเก๊าอีก เพราะไม่รู้ว่าอั๊วไม่ได้ไปที่นั่นจริง ๆ อย่างที่บอก ” ราชย์ตาลุกโพลง แล้วหันไปหาภาค
“ มึงอย่าอยู่เลย ไอ้เนรคุณ ! ”
