ภัทรก้าวขาเข้ามาในบ้านเคียงข้างคุณแม่ที่ไม่ยอมปล่อยให้บุตรชายต้องเผชิญหน้ากับคนเป็นพ่อตามลำพัง ผู้ชายด้วยกันมีแต่แรงกับแรง เป็นแบบนั้นถึงปล่อยไม่เคยได้
“ใจเย็นๆ เวลาคุยกับพ่อนะภัทร อย่าลืมว่าพ่อทำอะไรได้มากกว่าที่เราคิด” มือแม่แตะลงที่แขนอย่างห่วงใย ซึ่งภัทรทำได้เพียงกดใบหน้ารับเบาๆ
“มาได้สักทีนะไอ้ลูกตัวดี แทนที่จะทำทุกอย่างให้มันเรียบร้อย แกบอกหนูปิ่นว่าขอเลื่อนงานหมั้นออกไปก่อนเพื่ออะไร” น้ำเสียงแข็งกร้าวยิ่งกระตุ้นให้สถานการณ์ดูอึดอัดมากกว่าเก่า ยิ่งเวลาที่พ่อกับลูกสบตากันก็ยิ่งทำให้รู้ว่าไม่มีใครยอมใคร
“ผมแค่ดูตัว ยังไม่ได้เลือกคนนี้นะครับ”
“แต่แกต้องเลือกแล้วภัทร ที่ผ่านมาพ่อกับแม่เปิดโอกาสให้แกได้เลือกมามากพอแล้ว แต่แกไม่เคยจริงจังที่จะเลือกผู้หญิงคนไหนเพราะแกมีคนของแกใช่ไหม” อย่าได้คิดว่าจะมีอะไรเล็ดลอดสายตาไปได้ เพราะเหตุผลอะไรภัทรถึงไม่เลือกไม่ใช่แค่คนเป็นแม่หรอกที่รู้ แต่
