10
เช็คบิล
"เข้าใจแล้วครับ... พักผ่อนนะ"
"เดี๋ยวค่ะ คุณจะพิจารณาเรื่องปล่อยหนูไปไหมคะ หนูเล่าให้ฟังหมดแล้วนะ หนูขอร้องล่ะค่ะ ปล่อยหนูไปนะ"
ภาคิณยืนขึ้นมองหน้าปั้นแป้ง ถ้าเป็นแบบนี้เขาจะปล่อยให้เธอกลับไปเผชิญหน้ากับความเลวร้ายพวกนั้นได้ยังไง ดวงตากลมโตคู่นั้นคงสวยมากถ้ามันไม่บวมและเอ่อไปด้วยน้ำตาแบบนี้ เขาอยากเห็น... อยากรู้ว่าความสดใสของผู้หญิงคนนี้เป็นแบบไหน
ต้องน่ารัก และสวยมากแน่ๆ
"พี่ขอไม่ปล่อยหนูไปนะครับ"
ปั้นแป้งเงยขึ้นมองหน้าภาคิณทันที เธอเริ่มร้องไห้เพราะกลัวว่าเขาจะเหมือนคนอื่น
"คุณ...จะใจร้ายกับหนูอีกคนเหรอคะ"
"ถ้าคิดว่าพี่ใจร้ายก็ได้ครับ ไม่ผิดที่หนูจะระวังตัวและกลัวพี่ แต่พี่จะปล่อยก็ต่อเมื่อพวกมันหายไปจากโลกนี้แล้วเท่านั้น"
คนตัวเล็กที่นั่งบนเตียงขมวดคิ้วชนกัน เขาหมายถึงอะไร... ความตายรึเปล่า?
"ไอ้ตุลย์ จัดการเรื่องนี้ให้กูด้วย ทั้งโรงเรียน พวกค้ายา และพวกเสี่ยทุกก
