--โปรดตั้งสติก่อนอ่าน เนื้อเรื่องอาจมีความรุนแรงขออภัยมา ณ ที่นี้--
EP.24 ตลอดกาล
หลายวันต่อมา
"อย่าให้กูรู้นะว่าคนที่มึงเพ้อหามันใครอ่ะแซมถ้ากูรู้กูเอามันตายแน่!"
ผมกรอกตาไปมาอย่างเซ็งๆก่อนจะเอาหูฟังครอบหูและเล่นเกมส์ต่อไม่คิดจะสนใจเสียงของไอ้แม่ทัพที่เอาแต่โวยวายอีก ตอนแรกก็คิดว่ามีอะไรเพราะได้ยินเสียงโครมครามในห้องมันแต่พอได้ยินคำที่มันเพิ่งตะคอกไปผมก็เลิกใส่ใจทันที
น่าเบื่อจริงๆ
ก็อกๆ
ผมเลิกคิ้วอีกครั้งก่อนวางมือจากเกมส์ที่กำลังเล่นอยู่และเดินไปเปิดประตูห้องนอนเพราะได้ยินเสียงคนเคาะประตูซึ่งมันไม่ใช่ใครที่ไหน แม่ทัพถอนหายใจใส่และกอดอกมองผม
"ถ้ามึงไม่อยากให้กูไปขอเงินแม่มึงก็เอาเงินมาให้กู"
"เงินมึงหมดอีกแล้วหรอวะ?"
"ถ้าไม่หมดกูจะขอไหมล่ะกุนซือ"
"ก็มึงเล่นเอาเงินไปเลี้ยงเพื่อน"
"ถ้ามึงบ่นกูจะไปขอแม่"
"ไอ้เหี้ย"
"เออ รู้"
ผมถอนหายใจก่อนจะเดินไปหยิบเงินให้ไอ้แม่ทัพที่กำล
