ตอนที่ 29 กลับบ้าน
หลังจากนั่งกินมะเขือเทศจนหมด แล้วกรอกน้ำประปาจากก๊อกประทังชีวิต เลฟกลับเข้ามายังอพาร์ทเม้นท์เพื่อพาผมไปส่งยังท่าเรือ ผมกลับมาขึ้นเรือลำใหญ่อีกครั้ง เมื่อครบระยะเวลาสิบวัน ตามที่เจ้าของเรือขนถ่ายสินค้าบอก ครั้งนี้ผมสังเกตเห็นตู้คอนเทนเนอร์บนเรือมีจำนวนมากกว่าขามา
คราวนี้ผมไม่ต้องกลับไปอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์อันน่าเวทนานั้นแล้ว ผมถูกพามาขังเอาไว้ในห้องโดยสารห้องหนึ่งบนชั้นสอง ในห้องมีหน้าต่างช่องเล็ก ๆ พอให้มองออกไปเห็นท้องทะเลได้ ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการสอดแขนผ่านออกไป เพื่อให้ฝ่ามือได้สัมผัสรับลมเย็นจากภายนอก หรือบางครั้งผมใช้มันโบกทักทายปลาเล็ก ปลาใหญ่ นกเหยี่ยว นกพิราบหรือนกนางแอ่นที่มันบินผ่านมา อาศัยพูดคุยกับลมกับฟ้าตลอดระยะเวลาเกือบเดือนของการล่องเรือข้ามมหาสมุทร
“เอาล่ะ ถึงเมืองไทยแล้ว” ประตูห้องถูกเปิดออกในที่สุด พร้อมคำพูดที่ผมฟังแล้วถึงกับน้ำตาไหล
“ถึงบ้านผมแล
