ตอนที่ 28 ไกลบ้าน
“พวกเราขึ้นห้องกันเถอะครับ คุณคิริน”
“ไปสิ”
ผมยืนมองผู้ชายสองคนเดินเกาะแขนพากันเดินหายขึ้นไปตามบันไดชั้นสอง ก่อนจะค่อย ๆ ก้มลงเก็บเงินบนพื้น แล้วเดินออกมายืนสับสนอยู่ริมถนนหน้าอพาร์ทเม้นท์ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาต่างบ้าน ต่างเมือง แถมป้ายบอกทาง ตัวหนังสือต่างๆ ที่ติดอยู่ตามท้องถนนก็ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ แถมทั้งบ้านช่อง ร้านค้าทุกแห่งยังปิดเกือบหมด
หลังจากเดินหาซื้อถุงยางอนามัยไปตามถนนอยู่นาน ผมพบว่าต่างประเทศนั้นไม่มีร้านสะดวกซื้อสะดวกสบายอย่างเมืองไทย ผมใช้เงินที่ได้มาบากหน้าไปถามหาซื้อถุงยางจากผู้ชายที่เดินผ่านไปผ่านมา พยายามพูดกับคนให้น้อยที่สุดตามที่เลฟกำชับไว้ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการผมรีบวิ่งฝ่าอากาศหนาวอันโหดร้าย กลับมายังอพาร์ทเม้นท์ ก่อนจะพบว่าประตูมันล็อกจากด้านใน จนผมต้องมานั่งสั่นหนาวจนเกือบแข็งตายอยู่ข้างประตู
กระทั่งเมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกอีกครั้ง ทันเวลาก่
