ตอนที่ 26 คนสำคัญ
ตูมมมม เสียงอะไรบางอย่างคล้ายระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ตามมาด้วยเสียงอะไรโครมคราม กระชากผมให้ดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง เสียงระเบิดสลับกับเสียงปืนเปรี้ยงปร้าง ดังลั่นจนจับทิศทางไม่ได้ว่ามันมาจากส่วนไหนของเรือ
“คุณคิริน!” ผมหันไปมองคนที่นอนกอดกันจนหลับไปเมื่อช่วงค่ำ หากแต่ด้านข้างนั้นเวลานี้มีเพียงหมอนหนุนว่างเปล่า ปราศจากเงาเจ้าของเรือ
“ลุกหายไปตอนไหนเนี่ย”
ผมวิ่งไปคว้าเสื้อผ้าซึ่งเป็นเสื้อยืดกับกางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้นของคุณคิรินมาสวมอย่างลวก ๆ แล้ววิ่งไปยืนเกาะขอบหน้าต่าง พยายามชะเง้อคอ มองออกไปด้านข้างติดกราบเรือ ด้านล่างนั้นบนผิวน้ำอันดำมืด ผมเห็นเรือเล็กลำหนึ่งแล่นเข้ามาใกล้ ภายในเรือมีใครหลายคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีดำทั้งหมด โพกผ้าปิดหน้า ปิดตา จนหากไม่เพ่งสายตาสังเกตมองจริง ๆ คงไม่รู้ว่ามีคนอยู่ด้วย หนึ่งในพวกนั้นกำลังยกปืนกระบอกยาวเล็งตรงมาทางผม
เปรี้ยง! ผมไม่รู้ว่าไอ้หน
