เมื่อกลับมาถึงจวนเทียนหรานก็สั่งให้คนของตนเฝ้าอยู่รอบนอกด้วย คราแรกที่จะยุติแผนการณ์ กลับริเริ่มมันขึ้นมาอีกเมื่อหาคนตัวเล็กเจอแล้ว
เขาพานางกลับเข้าห้องทันที ส่วนผู้ติดตามทั้งสามก็ถูกพาไปกักตัวไว้ที่ห้องเดิม โดยมีคนคอยเฝ้าอยู่ราวกับนักโทษ ทำให้ทั้งสามมิสามารถจะพบผู้เป็นนายได้
“นี่หลู่ถงเจ้าปล่อยพวกเราไปเถอะ มิรู้หรือว่ายามนี้เราต้องรีบกลับบ้านเมือง จะให้เราทนเห็นพวกเจ้ายกทัพไปตีโดยที่มิทำอันใดอยู่เช่นนี้หรือ”
หาญสวี่เอ่ยกับคนที่กลายมาเป็นทั้งสหายและศัตรูในคราวเดียว ก่อนที่ม่านหลี่จะเอ่ยสำทับคำ
“นั่นสิ นายของเจ้าจะยกทัพไปแล้ว ไยถึงมากักตัวนายน้อยไว้อีก หรือที่ช่วยในคราแรกก็เพื่อต้องการกักขังไว้เช่นนี้ พวกเจ้านี่ไว้ใจมิได้เลยจริงๆ”
หลู่ถงส่ายหัวกับความคิดของสหายต่างแคว้น ที่ยังคงมีความคิดเช่นนี้อยู่ในหัว แม้ผู้เป็นนายของตนจะทำดีมากแค่ไหน ก็ยังมิอาจลบล้างได้
“ท่านอ๋องมิได้เป็นผู้ยกทัพไป
