เดินมาถึงกลุ่มเพื่อนที่รออยู่ ขณะกำลังลงจากตึก จู่ ๆ ใจ๋ก็ถามขึ้น
“คุยอะไรกับแป้งเหรอจ๋าย”
“เธอขอโทษน่ะ บอกแล้วว่าไม่เป็นอะไร ๆ ก็เอาแต่ขอโทษ”
“คงรู้สึกผิดมาก” โอดินพูดเสริม
ฉันเล่าไปเท่านี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เธอถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างไทเกอร์ พอได้คำตอบใจ๋ก็ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ
“แล้วนี่จะกลับพร้อมไทเกอร์หรือกลับพร้อมใจ๋ พี่เสือมารอรับแล้ว”
“เดี๋ยวไปส่งเอง” ไทเกอร์เป็นคนตอบตัดบททั้งที่ฉันกำลังจะอ้าปากพูดแต่ไม่ทัน
“อย่าดึกนะ” ใจ๋เตือนแต่คนถูกสั่งทำแค่ไหวไหล่เหมือนไม่ได้ใส่ใจคำที่ฝาแฝดของฉันห้ามเท่าไร
“คงดึงแน่ ๆ”
“ไปไหนกันแกสองคน ทำไมไปส่งจ๋ายดึก ๆ” ยี่หวาถามดูเหมือนจะสงสัยมาก ๆ เพราะเธอดูจะใส่ใจความสัมพันธ์ของฉันกับไทเกอร์เป็นพิเศษ
“ยุ่งน่ายี่หวา”
อย่างว่าแหละฉันเคยปิดอะไรเพื่อนคนนี้ได้บ้าง ยี่หวาน่ะชอบรู้ทันไปซะทุกอย่าง แล้วเชื่อเลยว่าอีกไม่นานคงรู้เรื่
