ตอนที่ 15 ถอดเสื้อ....
1176 คำ
เธอแยกกับพี่ภีมตรงร้านคาเฟ่ เพราะพี่เขามีธุระต้องจัดการต่อ เธอเองก็ไม่ได้เซ้าซี้จะถามว่าธุระอะไร เพราะเห็นว่าเขาเดินหายเข้าไปหลังร้านและคุยอะไรบางอย่างกับพี่นิน เลยเลือกที่จะเดินกลับขึ้นห้องตัวเอง
อ่า... และที่สำคัญเธอได้แลกช่องทางติดต่อกับพี่ภีม ซึ่งก็คือไลน์และที่พีคคือเขาตั้งรูปโปรไฟล์เดียวกับ 'คนในความลับ' ของเธอ
ไม่รู้ว่าพี่ภีมลืม หรือเขาตั้งใจจะบอกเธอกันแน่ว่าเขาเป็นใคร แต่เธอเดาว่าเขาคงลืมนั่นแหละ แบบนี้เรียกว่าโป๊ะแล้วโป๊ะอีก
เธอเลือกที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับรูปโปรไฟล์นั้น ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายที่ชื้นเหงื่อของตัวเอง พี่ภีมนัดเธอให้ไปที่ห้องตอนสองทุ่มเพื่อ 'ทายา' ให้โดยเฉพาะ
แบบนี้คงต้องเลือกใส่เสื้อยืด หรือเสื้อสายเดี่ยวดี? เธอมีเสื้อยืดพอดีตัวแต่คงลำบากตอนถกมันขึ้น งั้นเลือกใส่เสื้อสายเดี่ยวแล้วสวมทับด้วยเสื้อแจ็คเก็ตตัวบางอีกชั้นแล้วกันจะได้ดูไม่จงใจ แต่ก็จงใจจะยั่วเขา
พี่ภีมเปิดโอกาสให้ขนาดนี้เธอคงไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปแน่ ถึงแม้เขาจะไม่ได้คิดลึกไปไหนก็ตาม แต่เธอคิด! และคิดกับเขามากด้วยเนี่ย
ติ่ง
เสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น ซึ่งก็ไม่ต้องให้เดาก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะเธอไม่เคยแลกไลน์กับใครมาก่อนนอกจากพี่ภีม
'พี่กลับห้องแล้วครับ เรามาหาพี่กี่โมง'
คำว่า 'เรามาหาพี่กี่โมง' ก็ทำเธอเนื้อเต้นจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
นี่มันอ่อยขั้นสุด! เขาจงใจอ่อยเธอใช่ปะ ทั้งที่อยากจะกระโจนตัวไปหาเขาใจแทบขาด แต่ก็ไม่อยากให้เขามองว่าเธออยากได้เขามากจนเกินไป (?) ต้องคีพลุคของตัวเองนิดนึง
'เดี๋ยวอัยย์แต่งตัวเสร็จจะรีบไปนะคะ'
พิมพ์ตอบเขาไปแบบนั้นทั้งที่ตัวเธอเองแต่งตัวเสร็จแล้ว
'เปิดประตูห้องพี่แล้วเข้ามาได้เลย พี่ไม่ได้ล็อค'
เธออ่านข้อความของเขาก่อนจะส่งสติกเกอร์โอเคไปให้ แต่ก็พึ่งมาสังเกตว่าเขาแอบเปลี่ยนรูปโปรไฟล์บนไลน์นี่นา เพราะรูปก่อนหน้านี้ยังเป็นรูปเดียวกับ Mr.P อยู่เลย หรือเขาพึ่งนึกได้ว่าควรเปลี่ยน?
ไม่เนียน... หึ คิดเหรอว่าเธอไม่เห็นน่ะ :)
เธอรอให้เวลาผ่านไปราว 15 นาทีก่อนจะออกจากห้องตัวเอง และเปิดประตูเข้าไปในห้องเขาในเวลาต่อมา
แกร๊ก~
เธอปิดประตูห้องของเขาลงสายตาทอดมองไปทั่วห้อง แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่ภายในห้อง...
กุกๆ กักๆ
เสียงของอะไรบางอย่างหล่นกระทบกระเบื้องภายในห้องน้ำทำเธออดที่จะสงสัยไม่ได้ และปลายเท้าของเธอก็เดินนำไปยังต้นเสียงจนได้ ประตูห้องน้ำไม่ได้ปิดสนิทมันถูกแง้มออกเล็กน้อยพอให้เห็นใครบางคนในนั้น...
สายตาของเธอมองเห็นแผ่นหลังกว้างที่ประกอบไปด้วยมัดกล้ามของเขา และที่น่าสนใจไปกว่ามัดกล้ามคงเป็นรอยสักที่อยู่ตรงช่วงไหลพาดไปยังด้านหน้าซึ่งเธอก็มองไม่เห็นว่าเขาสักเป็นรูป หรือตัวอะไร...
แต่ที่เธอสงสัยในตอนนี้... พี่ภีมสักเยอะขนาดนี้เลยเหรอ? เธอนึกว่าเขาจะเป็นผู้ชายติ๋มๆ ที่ไม่ประสีประสาซะอีก แต่นี่เขาดัน 'สักลาย' เสียเกือบเต็มแผ่นหลังเลย
พี่ภีมเขาไม่ได้เนิร์ดหรอกเหรอ?
ก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเธออยู่ตรงหน้าประตู คนตัวเล็กรีบทำตัวเป็นเด็กดีโดยการเดินไปนั่งบนเตียงเขาเหมือนอย่างเคย และไม่นานต่อจากนั้นร่างกำยำก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ถอนเสื้อ แต่สวมกางเกงวอมสีเทาเอวต่ำจนเธอเห็นไรขนอ่อนๆ ของเขาตรงนั้น คนตัวโตชะงักทันทีที่เห็นว่าเธอนั่งมองเขาอยู่บนเตียง
"มานานแล้วเหรอ" เขาเอ่ยถามพร้อมกับเสยผมที่ปรกหน้าของตัวเองไปข้างหลัง และนั่นก็ทำเธอเผลอมองเขาตาค้างเช่นเดียวกัน...
ปกติจะเห็นเขาในมุมสุภาพมาตลอด แต่พี่ภีมตอนทรงผมยุ่งๆ และยืนโชว์หุ่นเซ็กซี่ๆ แบบนี้ก็ทำเธอร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูก
"อ่า อัยย์พึ่งมาน่ะค่ะ" กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็ปาไปหลายวินาทีเลยทีเดียว
"พี่ขอใส่เสื้อแป๊บ..."
คงเห็นว่าเธอเอาแต่มองหุ่นเขาใช่ไหม เลยรีบพูดแบบนั้นออกมา แต่ก่อนที่เขาจะได้เดินไปยังตู้เสื้อผ้า เธอก็รีบเอ่ยขัดเขาเสียอย่างนั้น
"ไม่ต้องใส่ก็ได้นะคะ อัยย์ไม่ถือ..."
อยากมองหุ่นล่ำๆ พร้อมกับซิกแพคแน่นๆ ของเขาน่ะ
"แน่ใจเหรอ?" เขาหันกลับมามองพร้อมกับเลิกคิ้วอย่างถามความแน่ใจของเธอ
เห็นหน้านิ่งๆ ของเขาแบบนั้นมันอดที่จะเอ่ยแซวเขาไม่ได้อีกแล้วนี่สิ
"หรือพี่ภีมอาย... ถ้าอายจะใส่ก็ได้นะคะ"
เธอแค่พูดเล่นๆ แต่ถ้าเขาจะใส่เธอก็ไม่ได้ห้ามสักหน่อย แต่แทนที่เขาจะเดินไปใส่เสื้อกลับเดินสาวเท้าเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ จนปลายเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ สายตาคู่คมนั้นหลุบต่ำมองเธอที่เงยหน้าขึ้นมองเขาอยู่ เรียวนิ้วชี้ของเขายกขึ้นแตะริมฝีปากของเธอแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบออกมาเสียงแผ่ว พอให้ได้ยินกัน
"เราไม่ควรพูดแบบนี้กับผู้ชายรู้ไหม..." ปลายนิ้วเขาไล้ลงไปยังกลีบปากล่างของเธออย่างยั่วยวนกัน และเอ่ยอีกประโยค... "ผู้ชายน่ะไม่อายหรอก แต่เราน่ะจะอายไหมที่มีผู้ชายถอดเสื้อให้มองน่ะ"
คนตัวเล็กนิ่งไปเล็กน้อยเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เพราะไม่คิดว่าพี่ภีมจะจู่โจมเธอด้วยความสุภาพ แต่ก็เต็มไปด้วยความเย้ายวนทั้งการกระทำและคำพูดขนาดนั้น
ยิ่งเขาแสดงด้านที่เธอไม่เคยเห็นออกมา เธออีกยิ่งอยากรู้จักเขาให้มากขึ้น
ดูจากรูปร่าง และบรรดารอยสักที่อยู่บนตัวเขาในตอนนี้ เธอก็รู้แล้วว่าเขาน่ะ
'ไม่ธรรมดาแน่นอน'
คนตัวเล็กแกล้งงับปลายนิ้วเขาเบาๆ ก่อนจะดูดดึงมันอย่างยั่วยวนไม่ต่าง สายตาหยาดเยิ้มช้อนขึ้นมองเขาด้วยสีหน้าอ้อนๆ ก่อนจะเอ่ยบอกเขาเสียงหวาน
"ให้อัยย์ถอดเสื้อเป็นเพื่อนไหมคะ? จะได้แฟร์ๆ กัน"
.
.
.
.
- ผู้เขียน
