“เชื่อเถอะ แล้วที่สำคัญไปกว่านั้นนะ อาหารฝีมือผม จะมีก็แค่คนพิเศษเท่านั้นที่ได้ทาน” มาเฟียแห่งไร่อุ่นใจเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม สายตาแพรวพราวของเขามองไปที่เธอด้วยแววตาที่มันบ่งบอกความหมายถึงคำที่พูดจริงๆ และเธอก็ดันเขินเสียด้วยสิ อยู่ที่บ้านเขาแค่คืนเดียวดันเสียอาการซะได้ มันน่าตีจริงๆ เธอต้องหลบไปก่อน ไม่อย่างนั้นเธอจะเสียอาการมากกว่านี้
“ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน จะรอชิมว่าเมื่อเช้านี้ฟลุ๊ค หรือว่าคุณคือของจริง” ว่าแล้วร่างบางก็ไม่รอให้เขาตอบ เธอก็เดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านทันที คนบ้าบทจะเล่นแบบนี้ก็เล่น วันนี้เขาทำให้เธอหวั่นไหวไปหลายรอบแล้วนะ ไม่นะเธอต้องไม่ตกหลุมรักเขาหรือว่ารู้สึกดีกับเขา เพราะว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอควรจะรู้สึกแบบนั้น
ส่วนพ่อเลี้ยงณดลเห็นอาการเธอ เขาก็ลอบยิ้มอย่างมีความสุข เขาจะเชื่อว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน และตอนนี้หินที่อยู่ในใจเธอ ก็เหมือนว่ามันจะกร่
