จังหวะชีวิต
กัญญาวีร์เป็นลูกคนเดียว ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ของเธอทำงานรับจ้างทั่วไป ได้เงินเป็นรายวัน บางวันก็มีงาน แต่บางวันก็ไม่มี รายได้ไม่แน่ไม่นอน หากก็ยังได้จากเธอที่ส่งไปจุนเจือเดือนละสองสามพันในตอนที่ยังเรียนหนังสือ ทว่าพอเธอเรียนจบและเริ่มทำงานเต็มตัว พ่อกับแม่ของเธอก็หยุดทำงานกันทันที โดยบังคับให้ลูกอย่างเธอเลี้ยงดูทั้งที่ยังตั้งตัวไม่ได้
[มึงพูดแบบนี้มึงจะไม่เลี้ยงกูใช่ไหม อีลูกอกตัญญู กูบอกให้มึงกลับบ้านมาเอาผัว มึงก็ไม่ฟังคำกู ถ้ามึงฟังที่กูพูดตั้งแต่แรก ป่านนี้มึงสุขสบายเป็นคุณนายเจ้าของตลาดไปแล้ว มึงเลือกที่จะไปทำงานกินเงินเดือนกระจอก ๆ แบบนั้นเอง ไม่รู้ละ ยังไงวันนี้กูก็ต้องได้เงิน ถ้าวันนี้กูไม่ได้เงินก็อย่ามาเรียกกูว่าแม่!!]
มือข้างที่ถือสมาร์ตโฟนแนบหูค่อย ๆ ลดลงอย่างหมดแรง ทุกคำพูด ทุกประโยคของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่เฉือนความรู้สึกเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า บางครั้งก็เหมื
